یکی از بهترین حرفهایی که در
عمرم شنیدم توصیه ی دوستی بود که گفت :
نه عامیانه مومن باش و نه عامیانه مرتد!
و دارم فکر می کنم هیچ چیز به اندازه ی نگاه عامیانه مخرب دستاوردها نیست .
دلم برای حکمتی می سوزه که در این بازار جهانی لودگی چنین
بی قدر شده .
از منشور کوروش تا آیه های قرآن !
کار به جایی رسیده که حتی گفتن این واژه ها هم در مخاطب
امروزی ایجاد دافعه و دلزدگی می کنه .... علی رغم همه ی زیبای انسانی ، عارفانه و
شاعرانه ای که در دل خودشون دارند.
حرف از آزادی بیان زده می شه
اما وقتی نوبت به متون مقدس می رسه ناگهان این متون، به هر حال ادبی، تبدیل می شن به
خرافاتی فاقد ارزش توجه و پرداختن.
حرف از انسانیت زده می شه اما یکی از انسانی ترین متون موجود، منشور کوروش، بهانه
ای می شه برای مضحکه ای از فخر فروشی های ناسیونالیستی از یک سو و لودگی های سطحی جهان وطنی از سوی دیگه .
فهم بی مایه ای از جهان وطنی چیزی جز روی دیگه سکه ی ناسیونالیست نیست.
دو بنیاد بی ریشه که در تقلا ی ساختن هویت ، اصالت اندیشه ها رو به باد می دن.
