جهان بیمار بود و آیینه معصوم!

۱۳۹۶ بهمن ۳, سه‌شنبه

وزارت تنهایی!

چند وقت پیش یه خبر خوندم در مورد مشکل تنهایی در انگلستان .
گویا اینقدر این مشکل حاد شده که دولت انگلستان براش یه کرسی وزارت در نظر گرفته.
خوب به نظر من « تنهایی» نه تنها مشکل انگلستان بلکه معزل امروز اروپا ست.
شاید برای دوستان ساکن ایران این موضوع خیلی ملموس نباشه ... حتی به نظر از شکم سیری و بی غمی بیاد اما واقعیتی که من اینجا دیدم چیز دیگری ست.
به نظر من تنهایی در اروپا نه تنها یه مشکل بلکه یه بیماری اجتماعی ست که از درون داره مثل موریانه تاروپود جوامع اروپایی رو می جوه.
یه سرطان رو به رشد ... به طور ویژه در سنین بالا .... بدون درمان ... آرام بخش و مسکن البته براش ساختن و توصیه می کنن.
از جایگزین کردن حیوانات خانگی تا جایگزین کردن آدم های جدید.
خوب اما شاید شما با من موافق باشین که هیچکدوم از اینها نمی تونه جایگیزین روابط مستحکم خانوادگی بشه.
خواهر و برادر ... خاله و دایی ، عمه وعمو.
تو جوامع خاورمیانه این روابط هنوز وجود داره شاید برای همین درک معزل تنهایی در اروپا برای ما یه خورده سخت باشه .... خوب به سادگی چون کمتر باهش مواجهیم.
در هر صورت
فیلم کمدی فرانسوی Brillantissime
موضوعش ترک کردن ، رها شدن و تنها شدن آدم ها ست .
راه حلش هم چیز جدیدی نیست.
همون راه حل کلیشه ای.
وقتی تنها رها می شین، اجازه ندین تنها بمونین.
زندگی تون رو متوقف یه آدم نگه ندارین.
گرچه شخصا این موضوع و راه حلش برای من جالب نیست اما نمی تونم انکار کنم که توصیه ای غیر از این هم به طور عام نمی شه کرد به آدم هایی که با شوک رها شدن و ترک شدن مواجه می شن.
دنیا با یه نفر به آخر نمی رسه!
یادمه یه خاله خونده بیرجندی داشتم همیشه با یه لهجه بامزه و دوست داشتنی می گفت:
این نشد ، یکی دیگه ... چیزی که زیاده شوهره ... زنه!
خدابیامرز خودش هم سه تا حاجی رو با دست های خودش به خاک سپرده بود 
صرفنظر از موضوع ، مایه ی طنز فیلم خوب بود.
لحظه های بامزه ... مکالمات گاه بسیار خنده دار.
در مجموع برای اونهایی که با فرهنگ فرانسوی آشنایی دارن می تونه فیلم خنده دار و مفرحی باشه.
اما مشکل طنز و کمدی اینه که خیلی وابسته به زبان و فرهنگه.
به ندرت پیش میاد یه فیلم کمدی اونقدر قوی باشه که بتونه از مرزهای زبانی و فرهنگی فرا بره.
به قول ویرجینا وولف :
« طنز اولین ره‌آوردی است که در یک زبان بیگانه نابود می‌شود. »
این حرف نه تنها در زبان و کلام بلکه در سینما هم تا حدی صادقه.
دیدن این فیلم رو به دوستان ساکن فرانسه توصیه می کنم .
براتون بامزه خواهد بود.
می تونه یه عصر خاکستری تون رو مفرح کنه و حتی صدای قهقه تون رو در لحظاتی بلند کنه.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر