تعریف کنم بامزه است.
خرابی های اسانسور رو اپراتورها از مرکز ارتباطات در نیس بهمون گزارش می دن.
معمولا خیلی ملایم و مودب و در عین حال صمیمانه حرف می زنن .
کاملا اموزش دیده هستن .
طفلی ها رابط بین دو گروه پر استرس هستن.
ادم هایی که تو کابین گیر کردن یا مشتری های عصبانی که اسانسورشون خراب شده و تکنسین ها که خوب به طور معمول تحت تنش و بدوبدو هستیم.
می دونن حال تکنسین ها خراب هست و باید اروم و با ارامش حرف بزنن.
من هم کار سخت اونها رو درک می کنم .
اسون نیست ادم از یه طرف مشتری یا شخصی رو که تو اسانسور گیر کرده اروم کنه و از طرف دیگه به تکنسین با لحنی که بهش برنخوره و عصبانی نشه بگه باید بری فلان ادرس ، اسانسور خراب شده.
واقعا تمام تلاشم رو می کنم باهشون خوب حرف بزنم اما مواقعی هست که همه ی ارکان وجودی ادم از شدت خستگی و استرس رسیده به خط بحران ... دیگه لحن حرف زدن قابل کنترل نیست.
تصور کنید از ساعت 4 صبح بی وقفه واستون خرابی بیاد. هنوز یکی رو تموم نکردی ، یکی دیگه.
بعد تو این گیر و ویر بهت زنگ هم بزنن و ازت گزارش هم بخوان .
تو همچین وضعیتی بودم.
با ته مانده انرژیم رفته بودم سر یه اسانسور که موبایلم واس یه خرابی دیگه دوباره آژیر کشید.
بهش توجه نکردم و غرق کار خودم بودم .
بعد یه ربع از مرکز یه صدای ناز و مخملی زنگ زد .
اولش کلی عذرخواهی و اینا . بعد پرسید یه خرابی برات ارسال شده صبا هنوز انتخابش نکردی.
من هم عصبانی و داغون با لحن تندی گفتم واس اینکه هنوز این یکی رو تموم نکردم.
دختره یه مکثی کرد و یه چاشنی هندی به لطافت صداش اضافه کرد و گفت:
صبا، خوشگلم!
می شه لطفا خرابی رو انتخاب کنی تا تو سیستم فعال بشه؟ ... مشتری پشت خط منتظره.
این خوشگلمی که گفت ، گوش هام دراز شد تا نوک انگشت پام.
عینهو بره ای که بع بع کنان با پای خودش میره تو دیگ قیمه گفتم:
باشه عزیزم مشکلی نیست... الساعه!
اون هم گفت:
مرسی خوشگلم ... خیلی لطف کردی .
من هم گفتم :
خواهش می کنم .
هردو مون با یه حس طنز افتاده بودیم تو مدار قربون صدقه های بی بنیاد زنونه .
حالا اصلن نه اون منو دیده که ببینه خوشگلم یا زشت و نه من اصلن اون رو می شناسم که ببینم عزیز هست یا نه!
تهش رو بگم ... با قربون و صدقه و امید دیدار و بوس و بغل تلفنی یه خرابی سگ مصب رفت تو پاچه مون!
خرابی های اسانسور رو اپراتورها از مرکز ارتباطات در نیس بهمون گزارش می دن.
معمولا خیلی ملایم و مودب و در عین حال صمیمانه حرف می زنن .
کاملا اموزش دیده هستن .
طفلی ها رابط بین دو گروه پر استرس هستن.
ادم هایی که تو کابین گیر کردن یا مشتری های عصبانی که اسانسورشون خراب شده و تکنسین ها که خوب به طور معمول تحت تنش و بدوبدو هستیم.
می دونن حال تکنسین ها خراب هست و باید اروم و با ارامش حرف بزنن.
من هم کار سخت اونها رو درک می کنم .
اسون نیست ادم از یه طرف مشتری یا شخصی رو که تو اسانسور گیر کرده اروم کنه و از طرف دیگه به تکنسین با لحنی که بهش برنخوره و عصبانی نشه بگه باید بری فلان ادرس ، اسانسور خراب شده.
واقعا تمام تلاشم رو می کنم باهشون خوب حرف بزنم اما مواقعی هست که همه ی ارکان وجودی ادم از شدت خستگی و استرس رسیده به خط بحران ... دیگه لحن حرف زدن قابل کنترل نیست.
تصور کنید از ساعت 4 صبح بی وقفه واستون خرابی بیاد. هنوز یکی رو تموم نکردی ، یکی دیگه.
بعد تو این گیر و ویر بهت زنگ هم بزنن و ازت گزارش هم بخوان .
تو همچین وضعیتی بودم.
با ته مانده انرژیم رفته بودم سر یه اسانسور که موبایلم واس یه خرابی دیگه دوباره آژیر کشید.
بهش توجه نکردم و غرق کار خودم بودم .
بعد یه ربع از مرکز یه صدای ناز و مخملی زنگ زد .
اولش کلی عذرخواهی و اینا . بعد پرسید یه خرابی برات ارسال شده صبا هنوز انتخابش نکردی.
من هم عصبانی و داغون با لحن تندی گفتم واس اینکه هنوز این یکی رو تموم نکردم.
دختره یه مکثی کرد و یه چاشنی هندی به لطافت صداش اضافه کرد و گفت:
صبا، خوشگلم!
می شه لطفا خرابی رو انتخاب کنی تا تو سیستم فعال بشه؟ ... مشتری پشت خط منتظره.
این خوشگلمی که گفت ، گوش هام دراز شد تا نوک انگشت پام.
عینهو بره ای که بع بع کنان با پای خودش میره تو دیگ قیمه گفتم:
باشه عزیزم مشکلی نیست... الساعه!
اون هم گفت:
مرسی خوشگلم ... خیلی لطف کردی .
من هم گفتم :
خواهش می کنم .
هردو مون با یه حس طنز افتاده بودیم تو مدار قربون صدقه های بی بنیاد زنونه .
حالا اصلن نه اون منو دیده که ببینه خوشگلم یا زشت و نه من اصلن اون رو می شناسم که ببینم عزیز هست یا نه!
تهش رو بگم ... با قربون و صدقه و امید دیدار و بوس و بغل تلفنی یه خرابی سگ مصب رفت تو پاچه مون!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر