جهان بیمار بود و آیینه معصوم!

۱۳۹۳ بهمن ۱۹, یکشنبه

همایون

هر چه بیشتر گوش می کنم، بیشتر خوشم میاد.
موسیقی آرایش غلیظ رو می گم.
تلفیق نت های تند و سر زنده گیتار برقی و درامز با شعری چنین پرشور هم فازی نوایی و آوایی نو و خلاقانه ای رو ایجاد کرده.
قدرت حنجره همایون به خوبی با تکنیک های غنی آوازخوانی همراه شده و به ارتعاش صوتی حروف در هر کلمه، مکس ها، تشدیدها و ضربان متناسبی با شعر و آهنگ می ده.

با خودم فکر می کنم آیا ستاره ای هست که در وجود این مرد - همایون - یافت نشه؟
صدای خوش، چهره خوش، خلق خوش، نام خوش و پرورش خوش در کنار پدری خوش نام و بلند آوازه. 
چقدر قدرت، استعداد و انعطاف لازمه تا در کنار چنان پدری، پسری بتونه صاحب نام و امضای مستقل خودش بشه.
و من فکر می کنم.
همایون به نام و امضای خودش در موسیقی رسیده.

https://www.youtube.com/watch?v=mkXrAxH5FPE


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر