جهان بیمار بود و آیینه معصوم!

۱۳۹۵ اردیبهشت ۲۵, شنبه

یک چیز برای همه چیز!

معمار کبیر انقلاب اسلامی فرمود:
«هر چه داریم از این محرم است.»
خوب البته به عنوان معمار انقلابی که قرار بود جمهوری ودموکراسی باشه، اون هم تازه دموکراسی شبیه فرانسه، اما یواشکی اسلامی هم بهش اضافه شد بیراه نگفت اما آیا یادش بود که همه ی اون «همه چیزی» که داشت ازش حرف می زد در بستر آن یک چیزی بود که فردوسی برای او و مردمش به میراث گذاشته بود؟
زبان فارسی !
زبانی که اگه ستون های فکری و ادبیش 
عطار، مولوی، خیام، حافظ ، سعدی، نظامی و ..... شدند، فردوسی به تنهایی بستر سازش شد.
ایران، خاکی بود به خاک نشسته .
فردوسی به لطف زبان و نه خون به بار آوردش.
مولوی درش اسطوره عشق پاشید،
حافظ آئین مهر ،
معمار کبیر هم درخت جمهوری اسلامی.
هرکس به اندازه سرمایه ی وجود خود.
مهم خاکی مرده بود که حاصلخیز شد ....


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر