یه صحنه هایی هستن که شاید به نظر خیلی ساده بیان اما تو ذهن و جان آدم حک می شن ... برای همیشه.
یکی از اون صحنه ها برای من اولین تصویریه که در بدو ورودم به فرانسه دیدم.
تو فرودگاه شارل دوگل بود.
درست لحظه ای که پام رو برای اولین بار در عمرم به خاک فرانسه گذاشتم تو سالن پرچم فلسطین و فرانسه رو دیدم.... کنار هم!
اون هم زمانی که هنوز اروپا ، فلسطین رو به عنوان یک کشور به رسمیت نشناخته بود.
یه عده خانم میان سال با یه عالمه کادو و بادکنک ایستاده بودن.
از روی پلاکاردها شون متوجه شدم عضو یک انجمن مردمی ِ حمایت از کودکان جنگ زده هستن.
منتظر بچه های فلسطینی بودن .
بعدها از دوستانم شنیدم که این کار در فرانسه بین مردم رایجه.
تقبل درمان، اموزش و حمایت از کودکان جنگ زده .
می دونین،
برام جالبه تو کشوری که سیستم سیاسیش و فضای غالب رسانه ایش تمام قد در خدمت و حمایت از اسرائیل هست، هنوز مردم بسیاری هستن که ماجرا رو فرا و فارغ از جو سیاسی ومنافع مقطعی پیگیری میکنن.
دلگرمی زندگی در فضای ِرسانه زده ی امروز به همین چیزها ست.
دوست داشتم براتون تعریف کنم.
همین!
یکی از اون صحنه ها برای من اولین تصویریه که در بدو ورودم به فرانسه دیدم.
تو فرودگاه شارل دوگل بود.
درست لحظه ای که پام رو برای اولین بار در عمرم به خاک فرانسه گذاشتم تو سالن پرچم فلسطین و فرانسه رو دیدم.... کنار هم!
اون هم زمانی که هنوز اروپا ، فلسطین رو به عنوان یک کشور به رسمیت نشناخته بود.
یه عده خانم میان سال با یه عالمه کادو و بادکنک ایستاده بودن.
از روی پلاکاردها شون متوجه شدم عضو یک انجمن مردمی ِ حمایت از کودکان جنگ زده هستن.
منتظر بچه های فلسطینی بودن .
بعدها از دوستانم شنیدم که این کار در فرانسه بین مردم رایجه.
تقبل درمان، اموزش و حمایت از کودکان جنگ زده .
می دونین،
برام جالبه تو کشوری که سیستم سیاسیش و فضای غالب رسانه ایش تمام قد در خدمت و حمایت از اسرائیل هست، هنوز مردم بسیاری هستن که ماجرا رو فرا و فارغ از جو سیاسی ومنافع مقطعی پیگیری میکنن.
دلگرمی زندگی در فضای ِرسانه زده ی امروز به همین چیزها ست.
دوست داشتم براتون تعریف کنم.
همین!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر