فرانسوی ها مشهور هستن به خست.
من ترجیح می دم بگم حسابگر.
حسابگری به عنوان یک کیفیت و نه یک نقطعه ضعف.
این کیفیت رو می شه پیش از همه در زبانشون دید.
برای هزینه کردن از فعل
Dépenser
استفاده می کنن که در واقع از ریشه همون فعل فکر کردن هست.
penser
یعنی موقع خرید فکرشون رو رها می کنن.
کیفیت حسابگر بودن الزاما به معنی خسیس بودن نیست گرچه قطع و یقین این کیفیت در مواردی می تونه به خست هم برسه.
منظور من از نوشتن این چند خط هشدار دادن دربرابر تعمیم دهی و ساده سازی هست.
دوست دارم به کسانی که به سادگی هر کیفیتی رو در سطحی ترین شکلش توصیف می کنن یادآور بشم که همین مردم مشهور به خست تا امرزو اکثرشون به نظام هایی رای دادن تا بخشی از حقوقشون رو برای خدمات اجتماعی نظیر بیمه درمانی، بیمه بیکاری، کمک هزینه مسکن و ... به دولت بدن و در جامعه توزیع بشه.
روشی برای بروز نوع دوستی که کمتر نمایشیه اما کاربردی تره.
فرانسوی علاقمند به ساختاره .
حتی برای نوع دوستیش.
به نوع دوستیش ساز و کار می ده با نظام های اجتماعی.
اگر خسیس بود به نظام های اجتماعی رای نمی داد.
من ترجیح می دم بگم حسابگر.
حسابگری به عنوان یک کیفیت و نه یک نقطعه ضعف.
این کیفیت رو می شه پیش از همه در زبانشون دید.
برای هزینه کردن از فعل
Dépenser
استفاده می کنن که در واقع از ریشه همون فعل فکر کردن هست.
penser
یعنی موقع خرید فکرشون رو رها می کنن.
کیفیت حسابگر بودن الزاما به معنی خسیس بودن نیست گرچه قطع و یقین این کیفیت در مواردی می تونه به خست هم برسه.
منظور من از نوشتن این چند خط هشدار دادن دربرابر تعمیم دهی و ساده سازی هست.
دوست دارم به کسانی که به سادگی هر کیفیتی رو در سطحی ترین شکلش توصیف می کنن یادآور بشم که همین مردم مشهور به خست تا امرزو اکثرشون به نظام هایی رای دادن تا بخشی از حقوقشون رو برای خدمات اجتماعی نظیر بیمه درمانی، بیمه بیکاری، کمک هزینه مسکن و ... به دولت بدن و در جامعه توزیع بشه.
روشی برای بروز نوع دوستی که کمتر نمایشیه اما کاربردی تره.
فرانسوی علاقمند به ساختاره .
حتی برای نوع دوستیش.
به نوع دوستیش ساز و کار می ده با نظام های اجتماعی.
اگر خسیس بود به نظام های اجتماعی رای نمی داد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر