89 هزار نیروی ضد شورش در کل فرانسه بسیج کردن که از این تعداد 8 هزار تا فقط در پاریس مستقر بودن ... تحت تدابیر شدید امنیتی کل شهر پیشاپیش تحت کنترل بود.
بعد میان می گن مردم راضی شدن و جلیقه زردها شون رو در آوردن و دوباره گذاشتن تو صندوق عقب ماشین ها شون.
خوب البته می شه با این کارها دوباره خاکستر ریخت روی آتیش اما تا کی این آتیش زیر خاکستر بمونه خدا می دونه.
تا کی بشه داد مردم کم درآمد رو با لولوی لوپن از یه طرف و لولوی کمونیسم و ملانشون از طرف دیگه هی تحقیر کرد و خفه کرد، قطعا یه راه حل منطقی، کارآمد و بلند مدت نیست.
آتش دوباره زبانه خواهد کشید
جلیقه زردها هیچ گرایش سیاسی ندارن ... اصلن سیاست مسئله شون نیست .
مردم کم درآمد هستن که کمرشون زیر فشار اقتصادی خم شده ... اونها ایده سیاسی ندارن ... اونها حتی باوری به گروه های سیاسی و احزاب موجود هم ندارن... اونها فقط یک داد پر درد هستن از فشار اقتصادی .
دادی که کفتارها و کرکرس های راستی و چپی منتظرن تا در بیاد و هی مصادره به مطلوب برای خودشون بکنن .... دوباره مسئله ی معاش مردم رو تنزل بدن به مسئله ی رقابت های حزبی و سیاسی.
یک هزارتوی پیچیده ی سیستماتیک ِ فاسد در برابر مطالبه ای ساده .
یک سیستم از اساس و پایه وابسته به مافیا های مالی و رسانه ای که خیلی پیش تر از این استقلال مملکت را به خانواده های صهیونیستی واگذار کرده است.
از روچیلدها، La famille Rothschild،
تا ژاک اتلی ، Jacques Attali, ها .
خروجی چنین سیستمی اساسا نمی تواند چیزی جز تشدید فساد و فاصله طبقاتی باشد.
در اذهان عام مردم دنیا، فرانسه یک کشور صنعتی، پیشرفته ، اروپایی و جهان اولی ست.
بله ، همه اینها درست است .
صنعت فرانسه پیشرفته است، صاحب تاریخ هنری، ادبی و فرهنگی خاص خود است اما شما را به خدا تمام این کیفیات وقتی فاقد استقلال در تصمیم گیری سیاسی باشد به چه کار مملکت می آید ؟
نگاه کنید به ناتوانی صنایع پیشرفته فرانسه نظیر ایرباس و توتال برای حفظ قراردادهای تجاری خود با ایران.
استقلال تصمیم گیری اینجا نه تنها در فرانسه بلکه در کل اروپا خیلی خیلی پیشتر از این از دست مردم گرفته شده است و به خانواده ها و بنگاه های مالی صهیونیستی فرخته شده است.
رئیس جمهورها ی فرانسه نه توسط مردم که توسط خانواده های سرمایه دار انتخاب می شوند.
رئیس جمهور چیزی جز یک ماسک ، یک هنرپیشه در این خیمه شب بازی ِ دموکراسی نیست.
(خدایی مکی ملیجک در این خصوص با استعداد است ... سخنرانی پر آب چشم و دراماتیک اخیرش را دیدید؟ ... با چشمان پر اشک آمد و یک سکانس دراماتیک مردمی اجرا کرد که دل سنگ را آب می کرد از این همه احساس شفقت به ملت و میهن.)
انتخابات اینجا چیزی جز یک خیمه شب بازی نیست .
مجری آن رسانه ها . صاحب رسانه ها خانواده های سرمایه دار ِ صهیونیست .
و این وسط توده مردم تماشاچیانی در وهم آزادی بیان و قدرت انتخاب در تصمیم گیری برای مملکت.
شما را نمی دانم اما با آنچه من اینجا از نزدیک دیده ام چیزی امروز برایم خنده دار تر از گمان دموکراسی ، آزادی بیان و حق انتخاب در فرانسه نیست.
کدام حق انتخاب؟!
کدام آزادی بیان؟!
کدام دموکراسی؟!
نه تنها فرانسه که کل اروپا خیلی پیش تر از این فروخته شده است .. به صیونیست ها ... روچیلدها !
طفلک جلیقه زردها ... فکر می کنند با مکی ملیجک طرف هستند ، نمی دانند با اختاپوسی پانصد ساله و هشت دست طرف هستند که از هر دستش هزار دست زهرآگین دیگر بیرون امده است ... بانک ها ، بیمه ها، رسانه ها، صنایع ، املاک، حتی مجری شبکه های تلویزیونی ...
چنگ فروکرده در عمق قلب و عقل ِ اروپا ... صهیونیسم !
بعد میان می گن مردم راضی شدن و جلیقه زردها شون رو در آوردن و دوباره گذاشتن تو صندوق عقب ماشین ها شون.
خوب البته می شه با این کارها دوباره خاکستر ریخت روی آتیش اما تا کی این آتیش زیر خاکستر بمونه خدا می دونه.
تا کی بشه داد مردم کم درآمد رو با لولوی لوپن از یه طرف و لولوی کمونیسم و ملانشون از طرف دیگه هی تحقیر کرد و خفه کرد، قطعا یه راه حل منطقی، کارآمد و بلند مدت نیست.
آتش دوباره زبانه خواهد کشید
جلیقه زردها هیچ گرایش سیاسی ندارن ... اصلن سیاست مسئله شون نیست .
مردم کم درآمد هستن که کمرشون زیر فشار اقتصادی خم شده ... اونها ایده سیاسی ندارن ... اونها حتی باوری به گروه های سیاسی و احزاب موجود هم ندارن... اونها فقط یک داد پر درد هستن از فشار اقتصادی .
دادی که کفتارها و کرکرس های راستی و چپی منتظرن تا در بیاد و هی مصادره به مطلوب برای خودشون بکنن .... دوباره مسئله ی معاش مردم رو تنزل بدن به مسئله ی رقابت های حزبی و سیاسی.
یک هزارتوی پیچیده ی سیستماتیک ِ فاسد در برابر مطالبه ای ساده .
یک سیستم از اساس و پایه وابسته به مافیا های مالی و رسانه ای که خیلی پیش تر از این استقلال مملکت را به خانواده های صهیونیستی واگذار کرده است.
از روچیلدها، La famille Rothschild،
تا ژاک اتلی ، Jacques Attali, ها .
خروجی چنین سیستمی اساسا نمی تواند چیزی جز تشدید فساد و فاصله طبقاتی باشد.
در اذهان عام مردم دنیا، فرانسه یک کشور صنعتی، پیشرفته ، اروپایی و جهان اولی ست.
بله ، همه اینها درست است .
صنعت فرانسه پیشرفته است، صاحب تاریخ هنری، ادبی و فرهنگی خاص خود است اما شما را به خدا تمام این کیفیات وقتی فاقد استقلال در تصمیم گیری سیاسی باشد به چه کار مملکت می آید ؟
نگاه کنید به ناتوانی صنایع پیشرفته فرانسه نظیر ایرباس و توتال برای حفظ قراردادهای تجاری خود با ایران.
استقلال تصمیم گیری اینجا نه تنها در فرانسه بلکه در کل اروپا خیلی خیلی پیشتر از این از دست مردم گرفته شده است و به خانواده ها و بنگاه های مالی صهیونیستی فرخته شده است.
رئیس جمهورها ی فرانسه نه توسط مردم که توسط خانواده های سرمایه دار انتخاب می شوند.
رئیس جمهور چیزی جز یک ماسک ، یک هنرپیشه در این خیمه شب بازی ِ دموکراسی نیست.
(خدایی مکی ملیجک در این خصوص با استعداد است ... سخنرانی پر آب چشم و دراماتیک اخیرش را دیدید؟ ... با چشمان پر اشک آمد و یک سکانس دراماتیک مردمی اجرا کرد که دل سنگ را آب می کرد از این همه احساس شفقت به ملت و میهن.)
انتخابات اینجا چیزی جز یک خیمه شب بازی نیست .
مجری آن رسانه ها . صاحب رسانه ها خانواده های سرمایه دار ِ صهیونیست .
و این وسط توده مردم تماشاچیانی در وهم آزادی بیان و قدرت انتخاب در تصمیم گیری برای مملکت.
شما را نمی دانم اما با آنچه من اینجا از نزدیک دیده ام چیزی امروز برایم خنده دار تر از گمان دموکراسی ، آزادی بیان و حق انتخاب در فرانسه نیست.
کدام حق انتخاب؟!
کدام آزادی بیان؟!
کدام دموکراسی؟!
نه تنها فرانسه که کل اروپا خیلی پیش تر از این فروخته شده است .. به صیونیست ها ... روچیلدها !
طفلک جلیقه زردها ... فکر می کنند با مکی ملیجک طرف هستند ، نمی دانند با اختاپوسی پانصد ساله و هشت دست طرف هستند که از هر دستش هزار دست زهرآگین دیگر بیرون امده است ... بانک ها ، بیمه ها، رسانه ها، صنایع ، املاک، حتی مجری شبکه های تلویزیونی ...
چنگ فروکرده در عمق قلب و عقل ِ اروپا ... صهیونیسم !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر