نقل قول ها!

"بیائید با شهامت به نادانی و شبهه ها و عدم یقین خود اذعان کنیم . دست کم می توانیم بکوشیم به نیازهای دیگران پی ببریم تا با گوش سپردن به یکایک و فرد فرد آنان با دقت و همدلی و درک ایشان و زندگی و احتیاجاتشان به خود امکان دهیم انسانها را چنانکه براستی هستند بشناسیم . بیایید بکوشیم آنچه را می خواهند به آنان بدهیم و تا جایی که ممکن است آزادشان بگذاریم ."
 (آیزایا برلین)

نقل قول ها را می خوانیم.

نقل قول ها را می نویسیم.

نقل قول های بزرگان زینت بخش نوشته هایمان می شوند و غنی بخش گفتارمان.

ثقل انسانیشان را حس می کنیم.

و شاید حتی فهم!

اما چقدر می توانیم به تجربه آنها نزدیک شویم؟؟

تا چه میزان می توانیم ظرفیت های وجودی خود را بسط دهیم تا به لایه های تجربی  عمیق تری از این نقل قولها که نقل محافل مان هستند و شاه بیت متون مان، برسیم؟؟؟

چقدر ؟؟؟

آیزایا برلین را با همین یک پاراگراف می شناسم.

پاراگرافی که به گمانم برای محک همه ی روابط انسانی پشت سر و  صیقل همه ی روابط انسانی پیش رو  کفایتست!