پدیده های فرهنگی، مجزا و مستقل از هم نیستند.
از دید من آنها ریشه در نگاهی هستی شناسانه دارند.
به عبارت دیگر پدیده های فرهنگی محصول نگاه و رویکردی خاص به هستی هستند.
این رویکرد زبان را می سازد و زبان فرهنگ را و فرهنگ همه ی حوزه های انسانی را تحت تاثیر قرار می دهد. در تعاملی تنگاتنگ با هم. صد البته.
از ادبیات و هنر تا سیاست.
و تاریخ بر این بستر رقم می خورد.
نگاه تفکیک گر، زبان تفکیک گر را می سازد با گرایش عمیق به طبقه بندی.
او «زن»، او «مرد»، او «سیاه»، او «زرد». او «سرخ».
و طبقه بندی ابزاری ست ضروری در حوزه پیشرفت علمی.
نگاه خودمحور بین، کلمات خود محور بین را می سازد.
«خاور دور»، «خاور میانه».
مبدا اندازه گیری جهان «من» است.
او «خارجی»، او «اگزوتیک».
نگاه به هستی، ارزش فرهنگی صفات را در زبان تعیین می کند.
نگاه هراسناک به هستی، ترس از ناشناخته ها، بی اعتمادی به طبیعت پیرامون، نیاز و گرایش به شناختن و کنترل طبیعت را در آدمیزاد تحریک می کند.
ترس محرکی بسیار قوی برای حرکت، شناختن و سلطه بر محیط پیرامون است.
چیزی که در کنترل باشد دیگر هراسناک نیست.
دیگر غیر قابل اعتماد نیست.
با کنترل است که ترس تسکین پیدا می کند.
در رویکردی مبتنی بر ترس است که رقابت، برتری، پیروزی، غرور و افتخار مقیاسی جمعی و فرهنگی پیدا می کند.
غلبه بر ناشناخته های علمی و تکنیکی یا پیروزی های سیاسی. هر دو.
پیروزی ارزشی ست بنیادی که باید بدست آید. به هر قیمتی.
چرا که پیروزی یعنی کنترل.
و کنترل یعنی تسکین ترس.
ترس، آن هسته ی هستی شناسانه یک فرهنگ.
این ارزش بنیادی پیروزی و سلطه است که ارزش های دیگر را مقیاس می دهد.
پس دورویی لزوما یک ارزش منفی نیست وقتی در خدمت پیروزی ست.
یک ابزار است. ابزاری بسیار کارا.
می توان جلوه های هستی شناسانه یک رویکرد را در رسوم فرهنگی مشاهده کرد. ارزش ها و ابزارهای جوامع در رسوم فرهنگی ست که آشکار می شوند.
یک نمونه ی جالب بالماسکه.
رسمی که در اروپا اصالتی تاریخی دارد. و هنوز هم پا برجا ست.
هویت های پنهان شده پشت صورتک ها.
نه فقط در مهمانی ها بلکه در همه اجزای این جامعه.
سوپر مارکت ها با محصولاتی پیچیده شده در بسته بندی ها.
محصولات دو رو.
یک رو بسته بندی پر از رنگ، جدول، ابهام و حتی دروغ.
و روی دیگر محتویاتی بی ارزش.
صنعت بنیادی ِ نظامی. بازار پر رونق تسلیحات.
آدم کش اما با ماسک دموکراسی و دفاع از حقوق بشر.
سیاست و رسانه.
بایکوت بیان مخالف و منتقد نه با سرکوب مستقیم بلکه با خفه کردن هر صدایی در هیاهو های رسانه ای آن هم با شعار آزادی بیان!
ترس محرک قوی ست برای حرکت و غلبه .
چه در علم و تکنولوژی و چه در بازار و سیاست و رسانه.
هدف پیروزی ست و غلبه.
چه بر پرسشی علمی و چه بر چالشی سیاسی.
چه با ابزار طبقه بندی علمی و چه با ابزار دو رویی.
می توان هر دو را هم زمان داشت.
کتابخانه هایی پر از کتاب با تفکیک دقیق موضوعی و
جلساتی برای به روز کردن ابزار دو رویی.
قانونمند کردن ماسک ها.
بالماسکه پر شورتر از همیشه برقرار است!
از دید من آنها ریشه در نگاهی هستی شناسانه دارند.
به عبارت دیگر پدیده های فرهنگی محصول نگاه و رویکردی خاص به هستی هستند.
این رویکرد زبان را می سازد و زبان فرهنگ را و فرهنگ همه ی حوزه های انسانی را تحت تاثیر قرار می دهد. در تعاملی تنگاتنگ با هم. صد البته.
از ادبیات و هنر تا سیاست.
و تاریخ بر این بستر رقم می خورد.
نگاه تفکیک گر، زبان تفکیک گر را می سازد با گرایش عمیق به طبقه بندی.
او «زن»، او «مرد»، او «سیاه»، او «زرد». او «سرخ».
و طبقه بندی ابزاری ست ضروری در حوزه پیشرفت علمی.
نگاه خودمحور بین، کلمات خود محور بین را می سازد.
«خاور دور»، «خاور میانه».
مبدا اندازه گیری جهان «من» است.
او «خارجی»، او «اگزوتیک».
نگاه به هستی، ارزش فرهنگی صفات را در زبان تعیین می کند.
نگاه هراسناک به هستی، ترس از ناشناخته ها، بی اعتمادی به طبیعت پیرامون، نیاز و گرایش به شناختن و کنترل طبیعت را در آدمیزاد تحریک می کند.
ترس محرکی بسیار قوی برای حرکت، شناختن و سلطه بر محیط پیرامون است.
چیزی که در کنترل باشد دیگر هراسناک نیست.
دیگر غیر قابل اعتماد نیست.
با کنترل است که ترس تسکین پیدا می کند.
در رویکردی مبتنی بر ترس است که رقابت، برتری، پیروزی، غرور و افتخار مقیاسی جمعی و فرهنگی پیدا می کند.
غلبه بر ناشناخته های علمی و تکنیکی یا پیروزی های سیاسی. هر دو.
پیروزی ارزشی ست بنیادی که باید بدست آید. به هر قیمتی.
چرا که پیروزی یعنی کنترل.
و کنترل یعنی تسکین ترس.
ترس، آن هسته ی هستی شناسانه یک فرهنگ.
این ارزش بنیادی پیروزی و سلطه است که ارزش های دیگر را مقیاس می دهد.
پس دورویی لزوما یک ارزش منفی نیست وقتی در خدمت پیروزی ست.
یک ابزار است. ابزاری بسیار کارا.
می توان جلوه های هستی شناسانه یک رویکرد را در رسوم فرهنگی مشاهده کرد. ارزش ها و ابزارهای جوامع در رسوم فرهنگی ست که آشکار می شوند.
یک نمونه ی جالب بالماسکه.
رسمی که در اروپا اصالتی تاریخی دارد. و هنوز هم پا برجا ست.
هویت های پنهان شده پشت صورتک ها.
نه فقط در مهمانی ها بلکه در همه اجزای این جامعه.
سوپر مارکت ها با محصولاتی پیچیده شده در بسته بندی ها.
محصولات دو رو.
یک رو بسته بندی پر از رنگ، جدول، ابهام و حتی دروغ.
و روی دیگر محتویاتی بی ارزش.
صنعت بنیادی ِ نظامی. بازار پر رونق تسلیحات.
آدم کش اما با ماسک دموکراسی و دفاع از حقوق بشر.
سیاست و رسانه.
بایکوت بیان مخالف و منتقد نه با سرکوب مستقیم بلکه با خفه کردن هر صدایی در هیاهو های رسانه ای آن هم با شعار آزادی بیان!
ترس محرک قوی ست برای حرکت و غلبه .
چه در علم و تکنولوژی و چه در بازار و سیاست و رسانه.
هدف پیروزی ست و غلبه.
چه بر پرسشی علمی و چه بر چالشی سیاسی.
چه با ابزار طبقه بندی علمی و چه با ابزار دو رویی.
می توان هر دو را هم زمان داشت.
کتابخانه هایی پر از کتاب با تفکیک دقیق موضوعی و
جلساتی برای به روز کردن ابزار دو رویی.
قانونمند کردن ماسک ها.
بالماسکه پر شورتر از همیشه برقرار است!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر