در رسانه های غرب برای بازتاب خبرهای خاورمیانه،
به حوثی ها (یمنی های شیعه) می گویند شورشیان علیه دولت مرکزی،
(یادآوری: حوثی ها آبا و اجدادی یمنی هستند)
این در حالیست که به آدمخوارهای القاعده ، ارسال شده از طرف عربستان به سوریه و مورد حمایت فرانسه ، می گویند «انقلابیون آزادیخواه»،
به بشار اسد می گویند «دیکتاتور سوریه» اما
به «عبد ربه منصور هادی» ساده و سر راست می گویند رئیس جمهور یمن،
به فهد با وجود آن همه قوانین ضد زن در عربستان می گویند پادشاه بزرگ و مدبر عربستان،
به قزافی نگون بخت اما با وجود آن همه آزادی های اجتماعی و امکانات آموزشی و تحصیلی برای زنان می گویند «دیکتاتور لیبی»،
به حمایت ایران از شریک سنتی خود ، سوریه، می گویند « دخالت نظامی ایران در سوریه» اما
به دخالت آشکار نظامی عربستان و بمباران یمنی های حوثی ساده و سر راست می گویند «واکنش عربستان».
صرفنظر از حقانیت، که مفهومی ست سخت نسبی و انتزاعی، آنچه این وسط مقابل چشم من به عنوان یک بینننده رسانه غربی تکه پاره می شود،
مفهوم دموکراسی ست،
حقوق بشر ،
کرامت انسان،
آزادی.
دلزده از تضادها و نخراشیدگی های یک حکومت ِ مذهبی، وطن را ترک کردم،
به شوق یافتن مدینه فاضله ای از حقوق بشر، آزادی اندیشه و بیان ، کرامت انسان.
چیزی که یافتم اما نظامی ست سخت موذی ، دو رو ، سلطه گر.
هیچوقت با چوب توی سرت نمی زند، اخته ات می کند!
بدون اینکه حتی آخی از دهانت در بیاید.
تمیز .... بی درد!
چشم باز می کنی می بینی شده ای یک بادکنک سوراخ و خالی.
سرگرم روزمرگی.
دلخوش به تعطیلات آخر هفته و آخر سال و وسط سال.کجا بروی و چه بخوری و چه کنی تا حداکثر لذت را قبل از سر بر گور گذاشتن از زندگی برده باشی.
دلت خوش است که آزادی.
می توانی حرف بزنی.
گاهی گوش هایی هم پیدا می شود.
حتی ممکن است آحرش بگویند:
« آه چه جالب!»
بله، واقعا چه جالب!
جالب برای پر کردن یک گپ عصرانه.
فکر می کنی اجازه داری خودت باشی.
خوب، ظاهرا هم هستی.
می توانی هر طور دلت می خواهد لباس بپوشی.
هر طور دلت می خواهد بخوری، بنوشی، تفریح کنی اما
درون یک ماشین هستی.
ماشین آموزش، ماشین رسانه، ماشین پروپاگاندا.
خروجیش ظاهرا متنوع است.
آدم هایی با ظاهرها و سبک های زندگی متفاوت اما
سبک های فکری یکسان.
شکلات هایی یک جور با پوشش های متفاوت.
عجیب نیست آنها که می خواهند خودشان را پیدا کنند، سر به صحراهای آفریقا و کوه های هیمالیا می گذارند.
اگر وطن پر از تضاد و نخراشیدگی بود
اینجا پر از تناقض و موذی گریست!
باید اینجا باشی، تا ببینی چامسکی راست می گوید که :
«پروپاگاندا در کشورهای دموکرات معادل سرکوب در حکومت های دیکتاتوری ست.»
با اضافه کردن یک توضیح شخصی:
اگر سرکوب در کشورهای دیکتاتوری دهان مردم را می بندد و اخبار را سانسور می کند،
پروپاگاندا در کشورهای دموکرات قدرت تشخیص ذهنی آدم ها را اخته می کند .... با تزریق دائمی اخبار در قالب بندی های مشخص!
به حوثی ها (یمنی های شیعه) می گویند شورشیان علیه دولت مرکزی،
(یادآوری: حوثی ها آبا و اجدادی یمنی هستند)
این در حالیست که به آدمخوارهای القاعده ، ارسال شده از طرف عربستان به سوریه و مورد حمایت فرانسه ، می گویند «انقلابیون آزادیخواه»،
به بشار اسد می گویند «دیکتاتور سوریه» اما
به «عبد ربه منصور هادی» ساده و سر راست می گویند رئیس جمهور یمن،
به فهد با وجود آن همه قوانین ضد زن در عربستان می گویند پادشاه بزرگ و مدبر عربستان،
به قزافی نگون بخت اما با وجود آن همه آزادی های اجتماعی و امکانات آموزشی و تحصیلی برای زنان می گویند «دیکتاتور لیبی»،
به حمایت ایران از شریک سنتی خود ، سوریه، می گویند « دخالت نظامی ایران در سوریه» اما
به دخالت آشکار نظامی عربستان و بمباران یمنی های حوثی ساده و سر راست می گویند «واکنش عربستان».
صرفنظر از حقانیت، که مفهومی ست سخت نسبی و انتزاعی، آنچه این وسط مقابل چشم من به عنوان یک بینننده رسانه غربی تکه پاره می شود،
مفهوم دموکراسی ست،
حقوق بشر ،
کرامت انسان،
آزادی.
دلزده از تضادها و نخراشیدگی های یک حکومت ِ مذهبی، وطن را ترک کردم،
به شوق یافتن مدینه فاضله ای از حقوق بشر، آزادی اندیشه و بیان ، کرامت انسان.
چیزی که یافتم اما نظامی ست سخت موذی ، دو رو ، سلطه گر.
هیچوقت با چوب توی سرت نمی زند، اخته ات می کند!
بدون اینکه حتی آخی از دهانت در بیاید.
تمیز .... بی درد!
چشم باز می کنی می بینی شده ای یک بادکنک سوراخ و خالی.
سرگرم روزمرگی.
دلخوش به تعطیلات آخر هفته و آخر سال و وسط سال.کجا بروی و چه بخوری و چه کنی تا حداکثر لذت را قبل از سر بر گور گذاشتن از زندگی برده باشی.
دلت خوش است که آزادی.
می توانی حرف بزنی.
گاهی گوش هایی هم پیدا می شود.
حتی ممکن است آحرش بگویند:
« آه چه جالب!»
بله، واقعا چه جالب!
جالب برای پر کردن یک گپ عصرانه.
فکر می کنی اجازه داری خودت باشی.
خوب، ظاهرا هم هستی.
می توانی هر طور دلت می خواهد لباس بپوشی.
هر طور دلت می خواهد بخوری، بنوشی، تفریح کنی اما
درون یک ماشین هستی.
ماشین آموزش، ماشین رسانه، ماشین پروپاگاندا.
خروجیش ظاهرا متنوع است.
آدم هایی با ظاهرها و سبک های زندگی متفاوت اما
سبک های فکری یکسان.
شکلات هایی یک جور با پوشش های متفاوت.
عجیب نیست آنها که می خواهند خودشان را پیدا کنند، سر به صحراهای آفریقا و کوه های هیمالیا می گذارند.
اگر وطن پر از تضاد و نخراشیدگی بود
اینجا پر از تناقض و موذی گریست!
باید اینجا باشی، تا ببینی چامسکی راست می گوید که :
«پروپاگاندا در کشورهای دموکرات معادل سرکوب در حکومت های دیکتاتوری ست.»
با اضافه کردن یک توضیح شخصی:
اگر سرکوب در کشورهای دیکتاتوری دهان مردم را می بندد و اخبار را سانسور می کند،
پروپاگاندا در کشورهای دموکرات قدرت تشخیص ذهنی آدم ها را اخته می کند .... با تزریق دائمی اخبار در قالب بندی های مشخص!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر