جهان بیمار بود و آیینه معصوم!

۱۳۹۵ فروردین ۱, یکشنبه

آنطور که هست!

کشف و شهود قبل از خواب:
می دونین،
ما ... اکثر ما ، ناخودآگاه قصه رو اونطوری تعریف می کنیم که دوست داریم باشه نه اونطوری که واقعا هست!
و این پنهان ترین، موذی ترین و خطرناک ترین دروغی هست که می گیم ... ناخودآگاه ... پیش از همه به خودمون!
و خدای من ،
درست همین الان یاد اون دو اندرز برتراند راسل افتادم.
دو اندرزی که به نظر من برای نوع انسان از ازل تا به ابد ، دو بهترین، جامع ترین و ضروری ترین رهنمود است.
به طور ویژه رهنمود ِ فکری او که اغلب در ذیل ِ سایه ی رهنمود اخلاقی او کمتر مورد توجه واقع می شه.
شاید بنا به طبیعت اخلاق، احساس و عاطفه که جذاب تر ، سهل الوصل تر و ملموس تر است.
به عنوان اندرز اخلاقی او توجه ما رو به این نکته جلب می کنه که عشق ، خردمندانه است.
اما آیا یادتون هست که به عنوان اندرز ِ فکری او به چه نکته ی ظریف و عمیقی اشاره می کنه؟
می دونین،
به نظر من اگر تنها یک جمله در جهان ِ هستی شایستگی ِ تقدس داشته باشه همین یک رهنمود ِ فکری ِ راسل هست.
«وقتی موضوعی را بررسی میکنید، یا توجه شما به فلسفه [بینش، طرز فکر و مکتب] ای جلب میشود، تنها چیزی که باید از خودتان بپرسید این است که فاکتها [واقعیت ها] در این فلسفه چه هستند، و چه حقایقی در آنهاست؟ هیچوقت به خودتان اجازه ندهید که:
آنچه را دوست دارید حقیقت داشته باشد، یا آنچه را که فکر میکنید حقیقت بودنش برای بشر
مفید است،شما را منحرف کند. فقط و تنها به اینکه واقعیت ها چه هستند نگاه کنید.»
شب بخیر

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر