جهان بیمار بود و آیینه معصوم!

۱۳۹۵ فروردین ۲۸, شنبه

کاربرد ِعینک آفتابی در آسمان ابری

حدیث لحظه:
آیا گمان کرده اید که انسان عینک آفتابی را برای آفتاب آفرید؟!
به خدا که نه چنین است.
پس بزنید عینک های خود را و در ترموا با خیال راحت در چهره ی پریچهرگان سیر کنید و تسبیح باری تعالی را گویید که هو الجمیل.
یعنی چنان رنگین کمانی از رنگ مقابلم نشسته که حیران این شاهکار اختلاط نژادیم به خدا.
دو چشم آبی براق ، اندکی کشیده، در زمینه ی قهوه ای صورتی با گونه های برجسته مغولی و لب های گوشتی و نمکی آفریقایی،
یک بینی خوش تراش و مینیاتوری،
دور تا دور آراسته به زلف های صاف و بلوطی
ترکیب نفسگیر و شهرآشوبی شده از شرق تا غرب و از شمال تا جنوب عالم خاکی.
وای از این محصولات ترکیبی که نفس می برند از رندان نظرباز.
«هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَى يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ»
الحشر - 24
ودر انتها اجازه دهید ختم کنم به یک پرسش با لحن ِ تلخ ِ جان ِ پریش و دیوانه مان:
آخه لامصب ها،
وقتی از تفاوت رنگ ها و نژادها و ملیت ها می توان با عشق، چنین رنگین کمان های نفس گیری از زیبایی آفرید، چه جای گنده گوزی های برتری های نژادی!
به قول آن عزیز، عتیق رحیم، :
آنانکه عشق ورزیدن نمی دانند، می جنگند!

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر