پرخوری یک اشتباه بسیار زیبا ست!
راست می فرماید به امام هشتوم.
فقط توصیف دقیق تر از نظر مو ایجوریه:
پرخوری، میل مطبوعی ست که مثل هر لذتجویی دیگری پس از لذت، آدم رو به چی چی خوردن می اندازد.
و خدای من،
چه فاصله ی مفهومی عمیقی ست بین "لذت" و "شادی".
و چه اشتباه سطحی، اما شایعی، اگر لذت رو شرط شادی گمان کنیم.
نه!
این شادیه که پیش شرطه لذته و نه برعکس.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر