دنیای ِ معتاد

حالا احتمالا خیلی ها خوششا نمیاد ... با خودشا مگن ای زنیکه غرغرو باز از دنده چپ بلند شده دره گیر مده ولی خدایی یه چیز از بیخ و بنیاد تو این ساختار انسانی ِ دنیای جدید خراب و داغونه ... چیزی که بیشترمون هم داریم واسش هورا می کشیم و درش مشارکت می کنیم.
از چی حرف مزنوم؟
از توزیع ستمکارانه و بلکه جنایت آمیز ِ منابع مالی.
مثال جلوچشم مون: 
صنعت ِ فوتبال
 آخه کدوم آدم منصفی می تونه بپذیره که یک فوتبالیست به صرف مهارت توپ بازی باس درآمدش از یک نونوا بیشتر باشه ... اون هم نه 20 یا 30 درصد بلکه چند صد هزار درصد.
 درد شکم مون رو با کار کشاورز ونونوا و دامدار و کارگر ومهندس تسکین می دیم ، بعد هورا و عربده کشی های بعد از شکم سیری مون رو می ریزیم به پای فوتبالیستی که دو تا گل واسمون زده .
 به زبون بی زبونی می گیم بله ، تو که توپ بازی بلدی از اونی که نونوایی بلده مهمتری ... درآمدت هم باس بیشتر باشه ... نه دو برابر بلکه دو هزار برابر ...
بعد هم نق می زنیم از بی عدالتی ... بابا جون،
 ما خیلی خیلی بیشتر از اونی که فکرش رو می کنیم با تار وپود این سیستم نا عادلانه و بلکه جنایت بار هماهنگ و همخوان شدیم و آب تو آسیابش می ریزیم ... این سیستم رو ازمون بگیرن همه مون تو خماری بی موادی فرومی ریم.
مواد ِ صنعت  ِ سرگرمی