ایران یک میزبان نژاد پرست یا یک میزبان تک و تنهای تحت فشار؟

اخیرا ویدیویی در بی بی سی دیدم در رابطه با خاطرات مهاجرین افغان در ایران. برای من خیلی عجیب و تکان دهنده بود که آقایی افغان در این ویدیو می گه تو مشهد در نان وایی صف افغانی - ایرانی جدا بوده. این دروغ محضه و با هیچ منطقی قابل دفاع نیست. من خودم تو مشهد بزرگ شده ام. همسایه افغان داشتیم و اقوامی افغان که همسرانی ایرانی داشتند. اصلا در مشهد تشخیص افغان از ایرانی نه از قیافه مشخصه و نه از لهجه. هیچ کس هم با شناسنامش نمیره نون بخره.
مشهد شهریست با ساکنینی از همه ی شهرها که تنها چیزی که درش نه قابل تشخیصه و نه اصلا مهم اینه که شما از کجا میای .

به نظر من میاد مدتیه که روی بد رفتاری با افغان ها در ایران داره خیلی بزرگ نمایی می شه بدون اینکه به پیامدهای مهاجرت های غیر قانونی افغان ها در ایران اشاره ای بشه.
اگر واقعا در ایران تا این حد با افغان ها بد رفتاری شده چرا دوستان افغان به جای مهاجرت به کشورهای دیگه مثل پاکستان و تاجیکستان یا ترکمنستان و جاهای دیگه بیشترشون میومدن به ایران؟؟؟
چرا هیچکس از هزینه های سنگینی که جنگ داخلی در افغانستان به ایران تحمیل کرد حرفی نمی زنه؟
چرا کسی از هزینه هایی که مردم ایران بابت مهاجرت های وسیع غیر قانونی و تشدید نا امنی اجتماعی بابت جنگ داخلی افغانستان پرداخت کردن حرفی نمی زنه؟
اردوگاه برای مهاجرین غیر قانونی در همه جا ی دنیا هست حتی اروپا .
تضعیف اعتماد مردم در برحه های زمانی نسبت به افغان ها هم بی دلیل نبود چندین قتل فجیع اسباب این عدم اعتماد اجتماعی شد. مثل قتل مهندس جوانی که کارگرهای افغانی زنده زنده انداختنش توی بشکه قیر.
یا سر بریدن یک کودک 7 ساله
یا قتل عام یک خانواده توسط افغان ها در مشهد.
اگر از بد رفتاری با افغان ها حرف زده می شه از بد رفتاری های مهاجرین افغان با میزبان هم حرف زده بشه تا به جای تشدید احساسات واگرایانه بین دو همسایه عوامل پیدا بشه.
 
هر کشوری باید با شرایط منطقه خودش سنجیده باشه. نمی شه و نباید شرایط  کشوری که سی ساله تحت تحریم بین المللی هست و دورتادورش رو کشورهای مبتلا به جنگ و گروههای تندرو تروریستی مثل القاعده و طالبان گرفتن رو مثلا با استانداردهای زندگی مهاجرین در اروپا مقایسه کرد. کدام کشور اروپای با این موج های ناگهانی مهاجرت از شرق و غرب رو به رو بوده ؟
اونهم تازه مهاجرین جنگی که از همه آسیب پذیرتر و درنتیجه آسیب زننده تر هم هستند.

فراموش نکنیم که  ایران با چنین شرایط اقتصادی و فشار بین المللی یکی از مهاجر پذیر ترین کشور های دنیا هم بوده. اما متاسفانه به نظر می رسه مدتیه با بی انصافی تمام اتهام نژاد پرستی به ایرانی ها رفته تو دستور کار طوری که کم کم داره خودمون هم باورمون می شه نژاد پرستیم.
کدام نژاد پرستی وقتی ایران بر خلاف کشورهای همسایه مثل ترکیه و پاکستان همیشه در بحران های انسانی مرزهای شرقی و غربیش رو به روی مردم گشوده؟
به یاد بیارید مهاجرت کرد های عراق رو به ایران وقتی صدام به جونشون افتاده بود و ارتش ترکیه در نوار مرزی با شلاق و گلوله اونها رو از مرزهاش می روند.

من مدتی در کمیساریای عالی پنهاندگان در دفتر ارومیه کار می کردم ما مسئول کمک و تسهیل بازگشت اقوام کرد عراقی به کردستان عراق بودیم. برای من خیلی جالب بود که در هر ماموریت با گروهی از کردهای مهاجر روبه رو می شدم که فرزندانشان لهجه های غلیظ تهرانی یا اصفهانی داشتند. معنی این لهجه ها برای من این بود که ایران مرزهاش رو به روی کردهای عراق گشوده بود، اونها رو اسکان داده بود که حالا داشتند با لهجه ای از ایران به موطنشون بر می گشتند.  

به یاد بیارید مهاجرت گستره افغان ها رو در آن زمستان دردناک که طالبان به کوچک و بزرگ رحم نکردند در حالیکه در ایران همه مردم به دعوت هنرمند و ورزشکار برای کمک بهشون بسیج شده بودند. البته اینها وظیف انسانی هر آدمی هست که انجام ندادنش باعث سرافکندگیه اما فراموشی و وارونه کردن داستان هم البته برای میزبان دردناک و غیر منتظره است.

لینک گزارش بی بی سی از خاطرات افغانها در ایران:

http://www.bbc.co.uk/persian/afghanistan/2014/04/140411_l93_af_elex_immigration.shtml?ocid=socialflow_facebook