برای اینکه کسی را وادار کنند به چیزی جدید مفتخر شود ابتدا
او را وادار می کنند از چیزی که هست شرمنده شود. و این دقیقا هدف همان فکریست که پشت سر این گروه های خودجوش ایستاده است و آنها را در حمله های ضد فرهنگی شان پشتیبانی
همه جانبه می کند. هدف این است :
شرمنده شدن از ایرانی بودن
برای آنکه قباهای جدید راحت تر به تن مان انداخته شود.
تخریب مفهوم ایران زمین
برای جایگزین کردن مفاهیمی مثل ام القری از سویی و از سوی دیگر نقشه های جعلی خاورمیانه جدید.
شرمنده شدن از ایرانی بودن
برای آنکه قباهای جدید راحت تر به تن مان انداخته شود.
تخریب مفهوم ایران زمین
برای جایگزین کردن مفاهیمی مثل ام القری از سویی و از سوی دیگر نقشه های جعلی خاورمیانه جدید.
اخیرا در حمله گروه خودجوش مردمی، که همیشه از پشتیبانی نظامی و خوراکی هم بهرهمند است، به مقبره آرتور پوپ در اصفهان جناب تورج دریایی متنی در اظهار ناراحتی و تاسف نوشته اند. در متن آقای تورج دریایی که البته احساس تاسف ایشان برای همه قابل فهم ست از دید من تناقضی بین عرض ارادت ایشان به زنده یاد فرای و اما شیوه ی اظهار تاسف ایشان است که البته می تواند فقط از فوران احساس ناراحتی باشد که صد البته قابل درک است اما کاش با تامل بیشترو سنجیده تری اظهار تاسف می کردند.
پاسخ من به متن ایشان در بی بی سی که امیدوارم منتشر شود.
جناب دریایی
آنچه گذشت البته واقعه ای دردناک و تاسف بار بود که منشا فکری و طیف اجتماعی آن بر همگان روشن است.
صد البته از خود باید شرمنده بود اما از «ایرانی بودن» نه!
چرا که شرمندگی از «ایرانی بودن» به طور ناگواری در تضاد با مفهوم واژه ایران است که «ریچاردفرای» به آن عشق می ورزید و عمر در راه معرفی آن گذاشت. در نگاه و اندیشه «فرای» ایران واژه ای فرهنگی ست و نه ناسیونالیستی.
اجازه دهید این واژه را نه به ناسیونالیسم بیالاییم و نه به احساسات ضد ملی که روی دیگر سکه ناسیونالیسم است.
می توان و باید از خود شرمنده بود اما پیوند زدن این شرمندگی با واژه فرهنگی ایران در واقع جفا به بزرگانی چون سهروردی ، فردوسی ، نظامی و ... خود زنده یاد فرای است که این واژه را معنا بخشیده اند.
شرمنده بودن از ایرانی بودن همان چیزی ست که بیش از سی سال است در درون ایران این گروه کمر به آن بسته است.
در تخریب گری فرهنگی این گروه با خودتخریبی همراه و همسوی آنها نشویم.
لینک متن آقای تورج دریایی در بی بی سی :
http://www.bbc.co.uk/persian/blogs/2014/04/140412_l44_nazeran_frye_dispute_daryaei.shtml?ocid=socialflow_facebook
آنچه گذشت البته واقعه ای دردناک و تاسف بار بود که منشا فکری و طیف اجتماعی آن بر همگان روشن است.
صد البته از خود باید شرمنده بود اما از «ایرانی بودن» نه!
چرا که شرمندگی از «ایرانی بودن» به طور ناگواری در تضاد با مفهوم واژه ایران است که «ریچاردفرای» به آن عشق می ورزید و عمر در راه معرفی آن گذاشت. در نگاه و اندیشه «فرای» ایران واژه ای فرهنگی ست و نه ناسیونالیستی.
اجازه دهید این واژه را نه به ناسیونالیسم بیالاییم و نه به احساسات ضد ملی که روی دیگر سکه ناسیونالیسم است.
می توان و باید از خود شرمنده بود اما پیوند زدن این شرمندگی با واژه فرهنگی ایران در واقع جفا به بزرگانی چون سهروردی ، فردوسی ، نظامی و ... خود زنده یاد فرای است که این واژه را معنا بخشیده اند.
شرمنده بودن از ایرانی بودن همان چیزی ست که بیش از سی سال است در درون ایران این گروه کمر به آن بسته است.
در تخریب گری فرهنگی این گروه با خودتخریبی همراه و همسوی آنها نشویم.
لینک متن آقای تورج دریایی در بی بی سی :
http://www.bbc.co.uk/persian/blogs/2014/04/140412_l44_nazeran_frye_dispute_daryaei.shtml?ocid=socialflow_facebook
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر