صبا صاد
جهان بیمار بود و آیینه معصوم!
۱۳۹۲ دی ۱۱, چهارشنبه
سودای معنا
چون سودای معنا فرو گذاشتم
لذت های جهان در برابر دیدگانم به جلوه آمدند و بر جانم فرو نشستند چونان نابینایی که ناگهان بینا شد و چونان مرده ای که ناگهان زنده شد!
ترس از من گریخت .
مرگ آشنا شد.
زندگی از دام روزمرگی وارهید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
پیام جدیدتر
پیام قدیمی تر
صفحهٔ اصلی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر