روزهایی تو زندگی هست که لحظه ها به طور غریب اما مطبوع و شگفت انگیزی عینهو یک رشته زنجیر در پیوند و هماهنگی با هم قرار می گیرند.
تمام صبح در حال شخم زدن درونی ترین و پنهان ترین لایه های درونم بودم.
تلاش برای کشف و بیانشون با عکس.
عصر دوستم دعوتم کرد به یک کلاس آزاد هنری در دانشگاه هنر نانت.
موضوع کلاس حوزه خصوصی در تاریخ هنر بود.
تاریخچه ، تاثیر و سیر بیان جنبه های خصوصی زندگی در هنر.
اینکه چرا هنر به فاش کردن خصوصی ترین وجوه زندگی علاقمنده و این افشاگری چه تاثیری در حوزه عمومی و اجتماعی داشته و داره.
در تمام مدت کلاس این جمله کوتاه اما عمیق تو سرم طنین داشت:
The personal is political
شب با همون دوست به دیدن فیلم کرول رفتیم.
داستان یک رابطه عاطفی ِ ممنوعه در زمانه ای که حتی این رابطه عنوانی هم در دایره لغات نداشته.
میلی که هست و به اعتبار بودنش طبیعیه با این حال با تعاریفی نسبی، ذهنی و محدود به زمان و مکان از اخلاق، بی اخلاقی تعبیر شده ، می شه ... هنوز هم.بی انصافی و سطح بینانه است اگه درخشش فیلم هایی مثل کرول رو صرفا محصول مد زمانه بدونیم .
کرول فیلم خوش ساختی هست با موضوعی واقعی اما بسیار ناگفته مانده و پنهان.
وقتی رابطه دو همجنس می تونه ابعادی عمیق تر از دوستی پیدا کنه و امیالی رو برانگیزه که به اعتبار انگیخته شدنشون، واقعی و طبیعی هستند.
انکار ِ طبیعت به نام اخلاق موضوع قابل بحث دیگریست.
اما انکار ِ اخلاقی ِ این نوع رابطه با برچسب غیرطبیعی بودن، مزخرفی ست سطحی بینانه که به سادگی می تونه دستاویز ِ سفسطه و سیاست قرار بگیره برای فرم دادن و کنترل ِ زندگی خصوصی ِ فرد فرد افراد جامعه.
قابل پیش بینی هست که تماشاچی ِ مذهب و سنت زده بر بازی خوب هنرپیشه ها، به خصوص بازی عالی ِ رونی مارا، چشم بپوشه،
موسیقی گوش نواز و تاثیر گذار فیلم رو نشنوه،
کادر بندی های چشمگیر دوربین رو نبینه و در جهان ِ ذهنی ِ خودش، مجزا و محروم از درک ِ واقعیت ِ پرتنوع ِ انسانی، بلافاصله و به سادگی حکم بر مد بودن موضوع فیلم بزنه.
با این همه کرول یک فیلم خوش ساخت از موضوعی ِ واقعی هست.
گرچه به قول خواهرم می تونست عمیق تر از این ساخته بشه.
عمق این واقعیت که :
ما در طبقات متفاوت اجتماعی به دنیا میاییم و رشد می کنیم.
طبقه اجتماعی که درش به دنیا می آئیم و باهش تربیت می شیم رو ما انتخاب نمی کنیم اما این انتخاب رو داریم که شخصیت منحصر به فرد خودمون رو در هر طبقه ای که هستیم بروز بدیم .... اگه شجاع باشیم!
می تونیم این شجاعت رو داشته باشیم که از چارچوب های اجتماعی طبقه خودمون خارج بشیم ... برای رو به رو شدن با خودمون ...شناخت طبیعت خودمون .... درونی ترین، اصیل ترین و اما پنهان مانده ترین وجوه درونیمون.
شجاعتی که شخصیت کرول و ترز هر دو داشتند گرچه فیلم به سرعت و قدری سطحی از آن گذشت و پتانسیلی شخصیت پردازانه را از دست داد!
تمام صبح در حال شخم زدن درونی ترین و پنهان ترین لایه های درونم بودم.
تلاش برای کشف و بیانشون با عکس.
عصر دوستم دعوتم کرد به یک کلاس آزاد هنری در دانشگاه هنر نانت.
موضوع کلاس حوزه خصوصی در تاریخ هنر بود.
تاریخچه ، تاثیر و سیر بیان جنبه های خصوصی زندگی در هنر.
اینکه چرا هنر به فاش کردن خصوصی ترین وجوه زندگی علاقمنده و این افشاگری چه تاثیری در حوزه عمومی و اجتماعی داشته و داره.
در تمام مدت کلاس این جمله کوتاه اما عمیق تو سرم طنین داشت:
The personal is political
شب با همون دوست به دیدن فیلم کرول رفتیم.
داستان یک رابطه عاطفی ِ ممنوعه در زمانه ای که حتی این رابطه عنوانی هم در دایره لغات نداشته.
میلی که هست و به اعتبار بودنش طبیعیه با این حال با تعاریفی نسبی، ذهنی و محدود به زمان و مکان از اخلاق، بی اخلاقی تعبیر شده ، می شه ... هنوز هم.بی انصافی و سطح بینانه است اگه درخشش فیلم هایی مثل کرول رو صرفا محصول مد زمانه بدونیم .
کرول فیلم خوش ساختی هست با موضوعی واقعی اما بسیار ناگفته مانده و پنهان.
وقتی رابطه دو همجنس می تونه ابعادی عمیق تر از دوستی پیدا کنه و امیالی رو برانگیزه که به اعتبار انگیخته شدنشون، واقعی و طبیعی هستند.
انکار ِ طبیعت به نام اخلاق موضوع قابل بحث دیگریست.
اما انکار ِ اخلاقی ِ این نوع رابطه با برچسب غیرطبیعی بودن، مزخرفی ست سطحی بینانه که به سادگی می تونه دستاویز ِ سفسطه و سیاست قرار بگیره برای فرم دادن و کنترل ِ زندگی خصوصی ِ فرد فرد افراد جامعه.
قابل پیش بینی هست که تماشاچی ِ مذهب و سنت زده بر بازی خوب هنرپیشه ها، به خصوص بازی عالی ِ رونی مارا، چشم بپوشه،
موسیقی گوش نواز و تاثیر گذار فیلم رو نشنوه،
کادر بندی های چشمگیر دوربین رو نبینه و در جهان ِ ذهنی ِ خودش، مجزا و محروم از درک ِ واقعیت ِ پرتنوع ِ انسانی، بلافاصله و به سادگی حکم بر مد بودن موضوع فیلم بزنه.
با این همه کرول یک فیلم خوش ساخت از موضوعی ِ واقعی هست.
گرچه به قول خواهرم می تونست عمیق تر از این ساخته بشه.
عمق این واقعیت که :
ما در طبقات متفاوت اجتماعی به دنیا میاییم و رشد می کنیم.
طبقه اجتماعی که درش به دنیا می آئیم و باهش تربیت می شیم رو ما انتخاب نمی کنیم اما این انتخاب رو داریم که شخصیت منحصر به فرد خودمون رو در هر طبقه ای که هستیم بروز بدیم .... اگه شجاع باشیم!
می تونیم این شجاعت رو داشته باشیم که از چارچوب های اجتماعی طبقه خودمون خارج بشیم ... برای رو به رو شدن با خودمون ...شناخت طبیعت خودمون .... درونی ترین، اصیل ترین و اما پنهان مانده ترین وجوه درونیمون.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر