یکی از مطبوع ترین کارهایی که بعد از برگشتن از ایران انجام می دم پست نامه و کارت
پستال و عکس برای دوست هام در ایران هست.
کار مطبوعی که اما با مشاهده ای جالب هم برام همراه شد.
رفتم اداره پست تا برای اولین بار نامه ای به ایران ارسال کنم .
قسمت آدرس گیرنده فقط نوشتم :
ایران – تهران
رفتم اداره پست تا برای اولین بار نامه ای به ایران ارسال کنم .
قسمت آدرس گیرنده فقط نوشتم :
ایران – تهران
مسئول دفتر اما گفت باید آدرس رو به فرانسه هم بنویسم .
اینجا بود که ناگهان متوجه تفاوتی بزرگ شدم .
آدرس گیرنده در ایران تقریبا اندازه یک انشا پشت پاکت نامه جا گرفت.
ابتدای بلوار فلان .... مقابل فلان ... انتهای بن بست فلان .... نبش ساختمان فلان ... طبقه فلان .... زنگ فلان !
اینجا بود که ناگهان متوجه تفاوتی بزرگ شدم .
آدرس گیرنده در ایران تقریبا اندازه یک انشا پشت پاکت نامه جا گرفت.
ابتدای بلوار فلان .... مقابل فلان ... انتهای بن بست فلان .... نبش ساختمان فلان ... طبقه فلان .... زنگ فلان !
نامه رو دادم دست مسئول دفتر پستی. با چشم های گرد و شگفت
زده نگاهش کرد.
گمونم داشت فکر می کرد کدپستی کجای این طومار آدرس نوشته شده .
و حتم دارم اگه بهش می گفتم کدپستی در ایران یه عدد هولناک 10 رقمیه که هیچکس نه یادش می مونه و نه ازش استفاده می کنه از تعجبش کم می شد. اما خوب نپرسید!
گمونم داشت فکر می کرد کدپستی کجای این طومار آدرس نوشته شده .
و حتم دارم اگه بهش می گفتم کدپستی در ایران یه عدد هولناک 10 رقمیه که هیچکس نه یادش می مونه و نه ازش استفاده می کنه از تعجبش کم می شد. اما خوب نپرسید!
اینجا یه کلمه ای هست که به وقور در محاورات روزمره شنیده می شه
.
pratique
به معنی کاربردی و مفید
شما دایم می شنوید که مردم می گن یه چیزی مفید و کاربردی هست یا نیست. گمونم نحوه طراحی کدپستی در ایران کاربردی نیست چون اگه بود ازش استفاده می شد.
pratique
به معنی کاربردی و مفید
شما دایم می شنوید که مردم می گن یه چیزی مفید و کاربردی هست یا نیست. گمونم نحوه طراحی کدپستی در ایران کاربردی نیست چون اگه بود ازش استفاده می شد.
اینجا آدرس های داخل فرانسه در یه خط جا می شه و تشکیل شده از سه جزئ اصلی :
شماره خونه ، اسم خیابون ، کدپستی که یه عدد پنج رقمیه
شماره خونه ، اسم خیابون ، کدپستی که یه عدد پنج رقمیه
می دونین،
اینجا دکارت یه دانشمند مرده نیست. دکارت و سیستم کارتزین پشت همه پاکت های نامه روی همه ی آدرس های پستی حضور داره . در محاورات روزمره به وفور عدد و اندازه می شنوید یا ازتون می پرسن. حتی ممکنه ازتون طول و عرض جغرافیایی کشورتون رو هم بپرسن . سئوالاتی که در ایران چندان متداول نیست.
اینجا دکارت یه دانشمند مرده نیست. دکارت و سیستم کارتزین پشت همه پاکت های نامه روی همه ی آدرس های پستی حضور داره . در محاورات روزمره به وفور عدد و اندازه می شنوید یا ازتون می پرسن. حتی ممکنه ازتون طول و عرض جغرافیایی کشورتون رو هم بپرسن . سئوالاتی که در ایران چندان متداول نیست.
تفاوتی در سبک و نوع گفتگوهای روزمره که قطعا ریشه فرهنگی داره.
با خودم فکر می کنم،
ابداع متر و سیستم های اندازه گیری در این فرهنگ ابدا اتفاقی نیست بلکه پیامد طبیعی نگاهی خاص به هستی ست. فرهنگی که با ماده به مقابله به ماده و محدودیت هاش می ره.
فرهنگی که بیشتر تمایل به کنترل ماده داره تا سازش باهش یا معجزه و میان بر زدن های معنوی در دل دنیای مادی.
اما این نگاه مادی به معنی خالی بودن این فرهنگ از معنویت نیست.
تن، این مرز مادی که جان، احساس و فکر درش چپانده شده برای انتقال و ابراز محتویات حسی و فکریش ناگزیر به کنترل ماده است. چیزی که با سیستم کارتزین برای خاص و عام امکان پذیر و ساده و در دسترس می شه.
در این فرهنگ با ایرباس طی الارض می شه .... برای همه ... عام و خاص.
طی الارض کرامتی خاص خواص و مریدانش نیست. از آن همه هست و شاید همین عام بودن دستاوردهای این فرهنگ و تمدنه که اون رو جذاب و غالب کرده حال آنکه فرهنگ عرفانی به خاطر نگاه طبقاتیش – خاص و عام – خاص هم مانده و جهان شمول نشده است.
در عدد قدرت هست.
قدرت کنترل ماده .
هر فرهنگی که با عدد و رقم مانوس تر باشه قطعا در کنترل ماده هم قوی تر خواهد بود و درنتیجه جهان شمول تر.
قدرت کنترل ماده .
هر فرهنگی که با عدد و رقم مانوس تر باشه قطعا در کنترل ماده هم قوی تر خواهد بود و درنتیجه جهان شمول تر.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر