آشویتس، اردوگاهی که گفته می شه در اون گروه گروه یهودی به زیر دوش های گاز فرستاده می شدند، در جنوب لهستان است.
لهستان اولین کشوری بود که مورد حمله و اشغال نازی ها قرار گرفت.
و لهستانی ها اولین مردمی که طعم تحقیر نژادی نازی ها رو در عمل چشیدند.
لهستانی ها اکثرن سفید و بلوند هستند ولی نازی ها اونها رو نژاد پستی قلمداد می کردند چون اکثرشون یهودی هستند.
با این همه لهستان کشوریست بسیار بسته به روی خارجی ها.
با نگاهی عموما تحقیرآمیز به افراد رنگین پوست.
شما، با پوست برنزه و موهای سیاه، اگه به این کشور سفر کنید سنگینی نگاه و سردی رفتار مردم رو در کوچه و خیابان حس می کنید.
سئوالی که ذهنم رو مشغول کرده اینه:
چرا مردم شهری که :
شهرتش رو از آشویتس کسب کرده،
با توریسم ضد هولوکاست در جهان شهره شده،
و با انتشارات ضد نژادپرستی در صنعت نشر و رسانه حضور داره خودش هنوز در بند نژاد و رنگ هست؟
یک جای ماجرا در ذهن من مبهم و تیره است.
به ویژه وقتی روایت های تاریخی رو از تعداد قربانیان مرور می کنم.
شاید برای شما هم جالب باشه که بدانید:
1. در سال ۱۹۷۹ میلادی، سازمان یونسکو، این اردوگاه را به عنوان «نماد بیرحمی انسانی نسبت به هم‌نوعان خود در قرن بیستم»، درفهرست میراث جهانی یونسکو قرار داد و سالانه هفتصد هزار نفر از این اردوگاه بازدید می‌کنند.
(برای خودش زیارتگاهی ست با درآمدی قابل رقابت با اماکن مقدس مذهبی.)
2. تا سال ۱۹۹۰ میلادی تابلویی در ورودی اردوگاه آشویتس توسط دولت لهستان نصب شده بود که شمار کشته‌شدگان در این اردوگاه را چهار میلیون نفر عنوان می‌کرد. در این سال، تابلوی جدیدی در محل گذاشته شد که تعداد کشته‌شدگان را عدد دقیق‌تر یک و نیم میلیون نفر معرفی کرد.
(دو و نیم میلیون نفر اشتباه در تخمین تعداد قربانیان!
یه کم زیاد نیست؟!
جسد آدم شمرده بودن یا با مهره های چرتکه بازی می کردن؟
حالا البته تحقیقات و روایت های دیگه ای هم از داستان هست که می گن اونجا اصلا اتاق گازی نبوده ولی خوب فعلا خیلی شانس آفتابی شدن ندارند. ما به همون روایت اتاق گاز و قربانیانی که تخمینشون بین چهارمیلیون تا یک و نیم میلیون نفر (!!!) در نوسانه همچنان استناد می کنیم و می پرسیم:
چرا در شهر و کشوری که خودش رو بزرگترین قربانی نژادپرستی می دونه نگاه ساکنانش به توریست های رنگین پوست همچنان رنگ و بویی نژادپرستانه داره؟؟؟
لهستان اولین کشوری بود که مورد حمله و اشغال نازی ها قرار گرفت.
و لهستانی ها اولین مردمی که طعم تحقیر نژادی نازی ها رو در عمل چشیدند.
لهستانی ها اکثرن سفید و بلوند هستند ولی نازی ها اونها رو نژاد پستی قلمداد می کردند چون اکثرشون یهودی هستند.
با این همه لهستان کشوریست بسیار بسته به روی خارجی ها.
با نگاهی عموما تحقیرآمیز به افراد رنگین پوست.
شما، با پوست برنزه و موهای سیاه، اگه به این کشور سفر کنید سنگینی نگاه و سردی رفتار مردم رو در کوچه و خیابان حس می کنید.
سئوالی که ذهنم رو مشغول کرده اینه:
چرا مردم شهری که :
شهرتش رو از آشویتس کسب کرده،
با توریسم ضد هولوکاست در جهان شهره شده،
و با انتشارات ضد نژادپرستی در صنعت نشر و رسانه حضور داره خودش هنوز در بند نژاد و رنگ هست؟
یک جای ماجرا در ذهن من مبهم و تیره است.
به ویژه وقتی روایت های تاریخی رو از تعداد قربانیان مرور می کنم.
شاید برای شما هم جالب باشه که بدانید:
1. در سال ۱۹۷۹ میلادی، سازمان یونسکو، این اردوگاه را به عنوان «نماد بیرحمی انسانی نسبت به هم‌نوعان خود در قرن بیستم»، درفهرست میراث جهانی یونسکو قرار داد و سالانه هفتصد هزار نفر از این اردوگاه بازدید می‌کنند.
(برای خودش زیارتگاهی ست با درآمدی قابل رقابت با اماکن مقدس مذهبی.)
2. تا سال ۱۹۹۰ میلادی تابلویی در ورودی اردوگاه آشویتس توسط دولت لهستان نصب شده بود که شمار کشته‌شدگان در این اردوگاه را چهار میلیون نفر عنوان می‌کرد. در این سال، تابلوی جدیدی در محل گذاشته شد که تعداد کشته‌شدگان را عدد دقیق‌تر یک و نیم میلیون نفر معرفی کرد.
(دو و نیم میلیون نفر اشتباه در تخمین تعداد قربانیان!
یه کم زیاد نیست؟!
جسد آدم شمرده بودن یا با مهره های چرتکه بازی می کردن؟
حالا البته تحقیقات و روایت های دیگه ای هم از داستان هست که می گن اونجا اصلا اتاق گازی نبوده ولی خوب فعلا خیلی شانس آفتابی شدن ندارند. ما به همون روایت اتاق گاز و قربانیانی که تخمینشون بین چهارمیلیون تا یک و نیم میلیون نفر (!!!) در نوسانه همچنان استناد می کنیم و می پرسیم:
چرا در شهر و کشوری که خودش رو بزرگترین قربانی نژادپرستی می دونه نگاه ساکنانش به توریست های رنگین پوست همچنان رنگ و بویی نژادپرستانه داره؟؟؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر