انسان نام یک مستند است.
ساخته کارگردان فرانسوی یان آرتو برتراند.
درباره انسان و مشقت هایش.
تجربه هایش.
تبعیض، نفرت، جنگ، فقر، گرسنگی ، ... و عشق.
مستند آغازی درخشان دارد.
برای یک ایرانی می تواند حتی نفس گیر باشد.
لانگ شاتی زیبا از یک کاروان در صحرا.
با صدای سالار عقیلی و شعری از مولوی.
ای روز برآ که ذره‌ها رقص کنند
آنکس که از او چرخ و هوا رقص کنند
جان‌ها ز خوشی بی سر و پا رقص کنند
در گوش تو گویم که کجا رقص کنند
هر ذره که در هوا و در هامون است
نیکو نگرش، که همچو ما مفتون است
هر ذره اگر خوش است، اگر محزون است
سرگشته خورشید خوش بی‌چون است
و بعد برش به کلوزاپ چهره مردی که در جملاتی ساده اما تاثیرگذار تجربه زندگی خودش را بازگو می کند.
از خشونت پدرش،
تصور اشتباه خودش از عشق که با آزار همراه بوده است.
و بعد عشق که از راه می رسد.
واژه دقیق تر ،از نظر من، مهر.
مهر زنی که درمان همه ی علت های او می شود.
کلوزاپ از چهره ی منقلب و اشک آلود مرد به لانگ شاتهای دیگری می رود.
جمعیتی درآغوش هم .
در میان تلاطم موج ها.
گویی موج ها فرصتی شده است برای بازی.
همراه هم.
در آغوش هم.
آغاز فیلم، به طور درخشانی پایان و همه ی فیلم است.
خلاصه ی زاویه ی نگاه کارگردان به زندگی.
مجموعه ای از تصاویرکلوزاپ روی چهره آدم ها و لانگ شات های زیبا، گاه خیره کننده، از زمین و طبیعت آن.
کارگردان، تنوع ظاهری آدم های روی زمین را با طبیعت متنوع زمین، شاعرانه همراه می کند.
اما فقط شاعرانه و زیبا.
ادامه فیلم چیز زیادی به دانسته های ما از انسان امروزی اضافه نمی کند.
کلمات کلیدی ِ اخبار روزمره با نگاهی شاعرانه تکرار می شوند.
نفرت، تبعیض، خشونت، جنگ، فقر، گرسنگی و عشق.
نقد وارد بر فیلم همین است.
عنوان فیلم کلی تر از محتوی فیلم است.
نگاه ِ کارگردان متاثر از آموزه ها و فرهنگ اجتماعی اقلیم ِ خودش هست.
در مستند او ما انسانی را می بینیم که برای یک انسان فرانسوی قابل توجه شده است.
انسان، در اخبار روز.
انسان ِ آفریقایی، آسیایی، خاورمیانه ای، آمریکایی.
کمتر نشانی از انسان اسکاندیناوی یا آمریکای جنوبی در فیلم هست.
هیچ نشانی از انسان اسکیمو ، ماسایی ، قبیله ای در فیلم نیست.
عنوان دقیق فیلم از نظر من نه «انسان» بلکه
«انسان از نگاه یک فرانسوی» ست.
فیلم ماحصل مصاحبه با 2000 نفر از 65 کشور مختلف است.
110 نفر از این میان انتخاب شده اند.
گاه چهره های مشهور هم لابه لای این افراد دیده می شوند.
بیل گیتز، بان کی مون.
گرچه انسان ِخارج از اخبار روز در فیلم نیست با این همه مستند«انسان» شعر تصویری زیبایی ست با نگاهی انسانی- عارفانه از یک انسان فرانسوی که به دیدنش می ارزد.
*********
لینک فیلم با زیرنویس انگلیسی:
https://www.youtube.com/watch?v=vdb4XGVTHkE
ساخته کارگردان فرانسوی یان آرتو برتراند.
درباره انسان و مشقت هایش.
تجربه هایش.
تبعیض، نفرت، جنگ، فقر، گرسنگی ، ... و عشق.
مستند آغازی درخشان دارد.
برای یک ایرانی می تواند حتی نفس گیر باشد.
لانگ شاتی زیبا از یک کاروان در صحرا.
با صدای سالار عقیلی و شعری از مولوی.
ای روز برآ که ذره‌ها رقص کنند
آنکس که از او چرخ و هوا رقص کنند
جان‌ها ز خوشی بی سر و پا رقص کنند
در گوش تو گویم که کجا رقص کنند
هر ذره که در هوا و در هامون است
نیکو نگرش، که همچو ما مفتون است
هر ذره اگر خوش است، اگر محزون است
سرگشته خورشید خوش بی‌چون است
و بعد برش به کلوزاپ چهره مردی که در جملاتی ساده اما تاثیرگذار تجربه زندگی خودش را بازگو می کند.
از خشونت پدرش،
تصور اشتباه خودش از عشق که با آزار همراه بوده است.
و بعد عشق که از راه می رسد.
واژه دقیق تر ،از نظر من، مهر.
مهر زنی که درمان همه ی علت های او می شود.
کلوزاپ از چهره ی منقلب و اشک آلود مرد به لانگ شاتهای دیگری می رود.
جمعیتی درآغوش هم .
در میان تلاطم موج ها.
گویی موج ها فرصتی شده است برای بازی.
همراه هم.
در آغوش هم.
آغاز فیلم، به طور درخشانی پایان و همه ی فیلم است.
خلاصه ی زاویه ی نگاه کارگردان به زندگی.
مجموعه ای از تصاویرکلوزاپ روی چهره آدم ها و لانگ شات های زیبا، گاه خیره کننده، از زمین و طبیعت آن.
کارگردان، تنوع ظاهری آدم های روی زمین را با طبیعت متنوع زمین، شاعرانه همراه می کند.
اما فقط شاعرانه و زیبا.
ادامه فیلم چیز زیادی به دانسته های ما از انسان امروزی اضافه نمی کند.
کلمات کلیدی ِ اخبار روزمره با نگاهی شاعرانه تکرار می شوند.
نفرت، تبعیض، خشونت، جنگ، فقر، گرسنگی و عشق.
نقد وارد بر فیلم همین است.
عنوان فیلم کلی تر از محتوی فیلم است.
نگاه ِ کارگردان متاثر از آموزه ها و فرهنگ اجتماعی اقلیم ِ خودش هست.
در مستند او ما انسانی را می بینیم که برای یک انسان فرانسوی قابل توجه شده است.
انسان، در اخبار روز.
انسان ِ آفریقایی، آسیایی، خاورمیانه ای، آمریکایی.
کمتر نشانی از انسان اسکاندیناوی یا آمریکای جنوبی در فیلم هست.
هیچ نشانی از انسان اسکیمو ، ماسایی ، قبیله ای در فیلم نیست.
عنوان دقیق فیلم از نظر من نه «انسان» بلکه
«انسان از نگاه یک فرانسوی» ست.
فیلم ماحصل مصاحبه با 2000 نفر از 65 کشور مختلف است.
110 نفر از این میان انتخاب شده اند.
گاه چهره های مشهور هم لابه لای این افراد دیده می شوند.
بیل گیتز، بان کی مون.
گرچه انسان ِخارج از اخبار روز در فیلم نیست با این همه مستند«انسان» شعر تصویری زیبایی ست با نگاهی انسانی- عارفانه از یک انسان فرانسوی که به دیدنش می ارزد.
*********
لینک فیلم با زیرنویس انگلیسی:
https://www.youtube.com/watch?v=vdb4XGVTHkE
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر