والا همین که مصباح یزدی از مجلس خبرگان، با روشی مدنی و نه انقلابی، حذف شد خودش یه دستاورده که جای شکر و شادی داره.
اصلاحات اجتماعی یه شبه حاصل نمی شه ... آدم ها رو پیر و فرسوده می کنه ... در این پیر و فرسوده شدن ، نا امید نشدن نقش کلیدی داره.
دوره انقلاب ها و تغییرات ناگهانی گذشته ... یعنی به ریسک و هزینش نمی ارزه.
مهمه که با همه نقایص و تبعیض ها ، مفهوم انتخابات رو حفظ کرد .
اول باید یه مفهوم رو نگه داشت تا بعد بشه توسعه اش داد.
جامعه ما با وجود آدم هایی مثل مصباح در خطر از دست دادن مفهوم بنیادی ِ حق انتخاب بود.
قبای هر جامعه ای اندازه خودشه.
حالا هر چقدر هم لاغر و نحیف اما اینکه قبامون رو خودمون به تن خودمون سایز کنیم خیلی بهتره که یکی دیگه بیاد قبا به تنمون کنه.
از این قبا پوشانده شده های از دست رفته دور و برمون زیاده .
مضحکه و ملعبه این و اون ... اسمی ازشون مونده و اداهایی که راسته تنشون نیست.
ببینیم و با هم تو بیچارگی هامون فکر چاره های یک شبه رو از سر بیرون کنیم.
چاره های اجتماعی یک شبه حاصل نمی شه ... حس اشتراک می خواد.
اشتراکی که دو کلمه بیشتر نداره :
ایران ِ ما!
ایران مون رو نه با انقلاب و نفرت و حذف که با کنار هم موندن، نگهش داریم.
اصلاحات اجتماعی یه شبه حاصل نمی شه ... آدم ها رو پیر و فرسوده می کنه ... در این پیر و فرسوده شدن ، نا امید نشدن نقش کلیدی داره.
دوره انقلاب ها و تغییرات ناگهانی گذشته ... یعنی به ریسک و هزینش نمی ارزه.
مهمه که با همه نقایص و تبعیض ها ، مفهوم انتخابات رو حفظ کرد .
اول باید یه مفهوم رو نگه داشت تا بعد بشه توسعه اش داد.
جامعه ما با وجود آدم هایی مثل مصباح در خطر از دست دادن مفهوم بنیادی ِ حق انتخاب بود.
قبای هر جامعه ای اندازه خودشه.
حالا هر چقدر هم لاغر و نحیف اما اینکه قبامون رو خودمون به تن خودمون سایز کنیم خیلی بهتره که یکی دیگه بیاد قبا به تنمون کنه.
از این قبا پوشانده شده های از دست رفته دور و برمون زیاده .
مضحکه و ملعبه این و اون ... اسمی ازشون مونده و اداهایی که راسته تنشون نیست.
ببینیم و با هم تو بیچارگی هامون فکر چاره های یک شبه رو از سر بیرون کنیم.
چاره های اجتماعی یک شبه حاصل نمی شه ... حس اشتراک می خواد.
اشتراکی که دو کلمه بیشتر نداره :
ایران ِ ما!
ایران مون رو نه با انقلاب و نفرت و حذف که با کنار هم موندن، نگهش داریم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر