به یک دلیل ساده فکر می کنم ، حزن از شادی در وجود بشر پایدارتر و بنیادی تر هست.
به چه دلیل؟
به این دلیل که همه ی شادی ها و خاطرات خوش در آینده تبدیل به نوستالژی می شن.
به آن حزن ِ حظناک!
به چه دلیل؟
به این دلیل که همه ی شادی ها و خاطرات خوش در آینده تبدیل به نوستالژی می شن.
به آن حزن ِ حظناک!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر