از صفحه یک دوست ، Khial Baf، با واژه هایی چون زمزمه پر لکنت درون که به فصاحت زبان او روان شد.
«دنبال چیزی برای تسکین درد زندگی می‌گردم. که هر روز زبانه می‌کشد و آوار می‌شود روی امیدهای ما. آهنگی، شعری، کتابی. در ذهنم یک ملودی تکرار می‌شود، زمانی می‌گذرد تا بفهمم ملودی نوای اندوهگینی است که می‌گوید «زندگی را سپاس».
این ملودی ترانه‌ایست که ویولتا پارا، خواننده و آهنگساز شیلیایی در دهه شصت خوانده به نام Gracias a la Vida، زندگی را سپاس. آهنگی که پس از خودکشی پارا و با بازخوانی الهگانی مثل مرسدس سوسا و جان بائز در خاطره مردم آمریکای جنوبی جاودانه شد. می‌گویند پارا پس از جدایی از شریکش گیلبرت فاوره زندگی را از خود دریغ کرد. همین مردی که در ویدئو با کلارینت زندگی را سپاس می‌نوازد.
شاید میان تمام این اندوه و سختی تنها چاره‌ی بیچارگان سپاس گفتن زندگی باشد، زندگی‌ای که شکوه آزادی و عدالتش را از ما دریغ کرد، اما نواهایی ساخت که امیدمان هنوز از زیر خروارها آوار نفس بکشد، بگوید سپاس، زندگی را سپاس.»
https://www.youtube.com/watch?v=cIrGQD84F1g
«دنبال چیزی برای تسکین درد زندگی می‌گردم. که هر روز زبانه می‌کشد و آوار می‌شود روی امیدهای ما. آهنگی، شعری، کتابی. در ذهنم یک ملودی تکرار می‌شود، زمانی می‌گذرد تا بفهمم ملودی نوای اندوهگینی است که می‌گوید «زندگی را سپاس».
این ملودی ترانه‌ایست که ویولتا پارا، خواننده و آهنگساز شیلیایی در دهه شصت خوانده به نام Gracias a la Vida، زندگی را سپاس. آهنگی که پس از خودکشی پارا و با بازخوانی الهگانی مثل مرسدس سوسا و جان بائز در خاطره مردم آمریکای جنوبی جاودانه شد. می‌گویند پارا پس از جدایی از شریکش گیلبرت فاوره زندگی را از خود دریغ کرد. همین مردی که در ویدئو با کلارینت زندگی را سپاس می‌نوازد.
شاید میان تمام این اندوه و سختی تنها چاره‌ی بیچارگان سپاس گفتن زندگی باشد، زندگی‌ای که شکوه آزادی و عدالتش را از ما دریغ کرد، اما نواهایی ساخت که امیدمان هنوز از زیر خروارها آوار نفس بکشد، بگوید سپاس، زندگی را سپاس.»
https://www.youtube.com/watch?v=cIrGQD84F1g
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر