چقدر برای یافتن حقیقت حاضرید هزینه کنید؟
اگه پاسخ براتون روشن نیست، شرکت در بحث های سیاسی رو بهتون توصیه می کنم .
بحث های سیاسی بهترین ابزار برای یافتن حقیقت هستند ... نه حقیقت موضوع مورد بحث بلکه حقیقت و عیار خودتون!
می تونید مقابل توهین مقاومت کنید ، تسلیم نشین و تن به مقابله به مثل ندید؟
می تونید تلاش کنید بحث رو در موضعیتش نگه دارید و به صحرای کربلای ذکر مصیبت های شخصی نزنید ...به هوچیگری های صرف و نحوی پناه نبرید؟ اشتباهات صرف و نحوی رو با اصل مفهوم عبارت ها التقاط نکنید و حقیرانه تلاش نکنید برای خودتون یه دژ دفاعی بسازید؟
گفتنش اسونه ولی بهتون اطمینان می دم که برای اکثریت قریب به اتفاق ما آنچه در بحث مهم هست نه یافتن حقیقت در موضوعیت بحث بلکه اثبات خود نحیفی ست که پشت نقاب موضوع پنهان شده.
رقت انگیزه ولی حقیقت داره!
بسیاری از ما به سادگی شعور و منش جمعی رو خرج باور و اعتقاد شخصی می کنیم .
باورها نسبی ، شکننده و تغییر پذیر هستند .
این منش ها هستند که معرف عیار وجودی ما هستند .
چقدر منش داریم؟
اگر از ضعف منش در رنج هستیم دست کم به مفاهیم رحم کنیم .
مفاهیم رو حیف و میل منش های نحیف نکنیم.
مفهوم ازادی بیان ، دموکراسی ، گفتگو ...
چه اصرای ست به ملعبه کردن مفاهیم گنده گنده در ظرف های کوچک منش ... شعور؟
ادعای اعتقاد به ازادی بیان و اما پناه بردن به هوچیگری و سرکوب!
هیچ سرکوبی نزد هیچ دیکتاتوری زشت تر از هوچیگری و سرکوب روشنفکری نیست که برای یک جامعه نسخه علاج بیماری استبداد می نویسد.
روزگار ی ست ... روزگار روشنفکرهای سرکوبگر!
منش ندارید حداقل بی ادعا باشید.
اگه پاسخ براتون روشن نیست، شرکت در بحث های سیاسی رو بهتون توصیه می کنم .
بحث های سیاسی بهترین ابزار برای یافتن حقیقت هستند ... نه حقیقت موضوع مورد بحث بلکه حقیقت و عیار خودتون!
می تونید مقابل توهین مقاومت کنید ، تسلیم نشین و تن به مقابله به مثل ندید؟
می تونید تلاش کنید بحث رو در موضعیتش نگه دارید و به صحرای کربلای ذکر مصیبت های شخصی نزنید ...به هوچیگری های صرف و نحوی پناه نبرید؟ اشتباهات صرف و نحوی رو با اصل مفهوم عبارت ها التقاط نکنید و حقیرانه تلاش نکنید برای خودتون یه دژ دفاعی بسازید؟
گفتنش اسونه ولی بهتون اطمینان می دم که برای اکثریت قریب به اتفاق ما آنچه در بحث مهم هست نه یافتن حقیقت در موضوعیت بحث بلکه اثبات خود نحیفی ست که پشت نقاب موضوع پنهان شده.
رقت انگیزه ولی حقیقت داره!
بسیاری از ما به سادگی شعور و منش جمعی رو خرج باور و اعتقاد شخصی می کنیم .
باورها نسبی ، شکننده و تغییر پذیر هستند .
این منش ها هستند که معرف عیار وجودی ما هستند .
چقدر منش داریم؟
اگر از ضعف منش در رنج هستیم دست کم به مفاهیم رحم کنیم .
مفاهیم رو حیف و میل منش های نحیف نکنیم.
مفهوم ازادی بیان ، دموکراسی ، گفتگو ...
چه اصرای ست به ملعبه کردن مفاهیم گنده گنده در ظرف های کوچک منش ... شعور؟
ادعای اعتقاد به ازادی بیان و اما پناه بردن به هوچیگری و سرکوب!
هیچ سرکوبی نزد هیچ دیکتاتوری زشت تر از هوچیگری و سرکوب روشنفکری نیست که برای یک جامعه نسخه علاج بیماری استبداد می نویسد.
روزگار ی ست ... روزگار روشنفکرهای سرکوبگر!
منش ندارید حداقل بی ادعا باشید.
این متن با احترام تقدیم به آقای شاهین نجفی و شاهینک های نجفی که ماشاالله اینجا در فرانسه از این ژانر کم نداریم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر