جهان بیمار بود و آیینه معصوم!

۱۳۹۴ شهریور ۱۵, یکشنبه

موطن ِ شاعر، زادگاه ِ شاعر یا آرامگاه شاعر؟

شاعر آنجا زنده است که شعر و گفتارش زنده است و همچنان منشا آفرینش هنری، ادبی و حتی گفتگوهای روزمره.
*******
شان نزول :
پست عجیب غریب و درهم برهمی از پوریا عالمی که لابد قرار بوده وجه طنزگونه داشته باشه اما طنز بیشتر از هر ژانر دیگه ای نیاز به پایه های استواری از واقعیت داره. 
پایه های واقعیت اگر در طنز بلنگه در بهترین حالت ازش چیزی جز لفاظی نمی مونه و در بدترین حالت لودگی.
پست آقای عالمی با ضعف استدلالی در همون گونه اول باقی مونده .
یک لفاظی بی نمک که لابد قرار بوده خنده دار باشه.
عالمی به وجه تجاری مولوی در ترکیه اشاره می کنه و نتیجه می گیره مولوی در ترکیه زنده است و در ایران جایی نداره.
واقعیت کاملا وارونه است.
مولوی در ایران بیش از زادگاهش، افغانستان، و آرامگاهش، ترکیه، زنده است چرا که اشعارش منشا خلق هنری ست در موسیقی، خطاطی و حتی گفتارهای روزمره ی مردم کوچه و بازار.
آنچه ترکیه با مولوی کرده تبدیل یک سوژه فکری به ابژه ای تجاری ست. 
این هرگز به معنای زنده بودن مولوی در ترکیه نیست بلکه به معنای تنزل اوست.
تکرار شنیدن ِ گفتار محمدرضا شجریان درباره جایگاه مولوی در ترکیه و ایران شنیدنی ست.

https://www.youtube.com/watch?v=NW3In1iJWqE

۱ نظر:

  1. تو تبریز تو 80 % خونه ها حداقل 1 بار جلسه تفسیر اشعار مولوی برگزار شده , تو بیشتر خونه ها مثنوی و کلیات شمس هست. چطور ممکنه مولوی ایرانی نباشه . درسته تو ترکیه هرسال مراسم بزرگرداشت میگیرن و بیشتر از ما برای بزرگای ادبی مراسم میگیرن , ولی چند نفرشون حتی چند خط مولانا میدونن؟ به نظر میاد جناب آقای پوریا عالمی صرفا به ظاهر توجه کردن.

    پاسخحذف