یعنی به پهنای صورت اشکم رو درآورد این صحنه پایانی پدرخوانده سه .... اون نعره ی بی صدای آل پاچینو ... اصلن همه فیلم یه طرف همین بخش پایانی فیلم ، ترکیب اپرا و سینما در رقم زدن فصل پایانی تراژدی یه طرف دیگه ... اوج تراژدی که از اپرا به سینما شیفت می شه .
پدرخوانده سه همه ثقلش تو همین سکانس پایانیش هست و البته بازی آل پاچینو ... بقیه اش به گرد وخاک پدرخوانده یک هم نمی رسه.
بار فصل پایانی بر دل و دیده مان سنگین بود گفتیم به دردلی در خانهمجازی بلکه سبک شود.به قول مادر جانم:
آدم پیر که مِره، دلش نازک مِره ... پای فیلم هم اشکش سر مشکش مشه.
پدرخوانده سه همه ثقلش تو همین سکانس پایانیش هست و البته بازی آل پاچینو ... بقیه اش به گرد وخاک پدرخوانده یک هم نمی رسه.
بار فصل پایانی بر دل و دیده مان سنگین بود گفتیم به دردلی در خانهمجازی بلکه سبک شود.به قول مادر جانم:
آدم پیر که مِره، دلش نازک مِره ... پای فیلم هم اشکش سر مشکش مشه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر