مقاله ای خوندم درباره سبک زندگی مینمالیستی در سایت صدای آلمان.
این مقاله مثل آینه ای بود مقابل زندگی خودم.
لینکش رو در انتهای این متن می ذارم. شاید برای شما هم جالب باشه.
گمونم می تونم بگم در حال حاضر من هم مینمالیستی زندگی می کنم.
سبک زندگی که خیلی باهش راحت هستم و دوستش دارم.
در ایران، زندگی شلوغ و پر ریخت و پاشی داشتم.
انتخاب من نبود. جبر فرهنگی پیرامون و اطرافینم بود.
در خانه ای پر از اشیائ احساس خفگی می کردم.
اشیائ در خدمت من نبودند، من در خدمت اونها بودم.
در زندگی قبلیم، داشتن اشیائ زیاد و لوکس یک ارزش اجتماعی بود.
با مهاجرتم به فرانسه این شانس رو پیدا کردم تا چیزهای زیادی رو از نو شروع کنم.
تغییراتی که عملا به سبک زندگی سبک تر اما راحت تر رسیده.
استرس گم کردن و خراب شدن و از دست دادن به طور چشمگیری در زندگی فعلیم کمتر شده.
اشیا و ابزار کمتر رو راحت تر می شه مدیریت کرد و به خدمت گرفت.
من اینجا در یه اتاق زندگی می کنم.
اتاقی با پنجره های بزرگ .
با چشم انداز زیبای یک باغ.
درخت ها و گل های مختلف.
از میان پنجره هاش هم ماه رو می تونم ببینم و هم آفتاب.
صدای غالب در اتاق من ، آواز پرنده ها ست و ناقوس کلیسا.
هر دوشون رو بسیار دوست دارم.
گمونم مهمترین چیز در پیکر بندی محل سکونت برای من همینه.
امکان تماس دائمی با طبیعت.
کیفیتی که به لطف پنجره های اتاق برام تامین شده.
اشیائ زیادی ندارم.
می تونم بگم ، مهمترین شیئی درون اتاقم یک صندلی و میز دست دوم اما بسیار راحت هست.
و البته لپ تاپم.
قفسه های کتابخونم، لا به لای کتاب هام، پر هست از چیزهای خوردنی و خوشمزه که اغلب دوستانم برام از ایران میارن.
آجیل، شکلات و از همه مهمتر لواشک.
من خوردون رو خیلی دوست دارم.
خوردنی ها باید دم دستم باشن.
با اینکه در زندگی جدیدم اشیائ زیادی ندارم اما کیفیت برام خیلی مهم هست.
اشیائ و ابزار با کیفیت به کیفیت زندگی و تمرکز کمک می کنن.
باعث می شن وقتی هدر نره.
پالتو باید گرم باشه، کفش راحت.
کفشی که پا رو ازیت می کنه بدون تامل می ذارم دم در خونه.
هدفون باید اصل و نسب دار باشه.
گوش کردن موسیقی با هدفون بی کیفیت قبل از هرچیز بی احترامی به موسیقیه.
یک بی توجهی، ناسپاسی ، اسراف نسبت به موسیقی.
ماشینم با اینکه کوچک و معمولی هست اما ازش راضی هستم.
تو گردنه های آلپ و پیرنه خوش نفس بالا رفت.
شاید خیلی خوش قیافه به نظر نرسه اما خوش رکاب و خوش نفس هست.
شده همدم تنهایی هام با جاده ها.
دوستش دارم.
یه چیز دیگه
کولم هم خیلی کاربردی و به درد بخوره .
همین.
این مقاله مثل آینه ای بود مقابل زندگی خودم.
لینکش رو در انتهای این متن می ذارم. شاید برای شما هم جالب باشه.
گمونم می تونم بگم در حال حاضر من هم مینمالیستی زندگی می کنم.
سبک زندگی که خیلی باهش راحت هستم و دوستش دارم.
در ایران، زندگی شلوغ و پر ریخت و پاشی داشتم.
انتخاب من نبود. جبر فرهنگی پیرامون و اطرافینم بود.
در خانه ای پر از اشیائ احساس خفگی می کردم.
اشیائ در خدمت من نبودند، من در خدمت اونها بودم.
در زندگی قبلیم، داشتن اشیائ زیاد و لوکس یک ارزش اجتماعی بود.
با مهاجرتم به فرانسه این شانس رو پیدا کردم تا چیزهای زیادی رو از نو شروع کنم.
تغییراتی که عملا به سبک زندگی سبک تر اما راحت تر رسیده.
استرس گم کردن و خراب شدن و از دست دادن به طور چشمگیری در زندگی فعلیم کمتر شده.
اشیا و ابزار کمتر رو راحت تر می شه مدیریت کرد و به خدمت گرفت.
من اینجا در یه اتاق زندگی می کنم.
اتاقی با پنجره های بزرگ .
با چشم انداز زیبای یک باغ.
درخت ها و گل های مختلف.
از میان پنجره هاش هم ماه رو می تونم ببینم و هم آفتاب.
صدای غالب در اتاق من ، آواز پرنده ها ست و ناقوس کلیسا.
هر دوشون رو بسیار دوست دارم.
گمونم مهمترین چیز در پیکر بندی محل سکونت برای من همینه.
امکان تماس دائمی با طبیعت.
کیفیتی که به لطف پنجره های اتاق برام تامین شده.
اشیائ زیادی ندارم.
می تونم بگم ، مهمترین شیئی درون اتاقم یک صندلی و میز دست دوم اما بسیار راحت هست.
و البته لپ تاپم.
قفسه های کتابخونم، لا به لای کتاب هام، پر هست از چیزهای خوردنی و خوشمزه که اغلب دوستانم برام از ایران میارن.
آجیل، شکلات و از همه مهمتر لواشک.
من خوردون رو خیلی دوست دارم.
خوردنی ها باید دم دستم باشن.
با اینکه در زندگی جدیدم اشیائ زیادی ندارم اما کیفیت برام خیلی مهم هست.
اشیائ و ابزار با کیفیت به کیفیت زندگی و تمرکز کمک می کنن.
باعث می شن وقتی هدر نره.
پالتو باید گرم باشه، کفش راحت.
کفشی که پا رو ازیت می کنه بدون تامل می ذارم دم در خونه.
هدفون باید اصل و نسب دار باشه.
گوش کردن موسیقی با هدفون بی کیفیت قبل از هرچیز بی احترامی به موسیقیه.
یک بی توجهی، ناسپاسی ، اسراف نسبت به موسیقی.
ماشینم با اینکه کوچک و معمولی هست اما ازش راضی هستم.
تو گردنه های آلپ و پیرنه خوش نفس بالا رفت.
شاید خیلی خوش قیافه به نظر نرسه اما خوش رکاب و خوش نفس هست.
شده همدم تنهایی هام با جاده ها.
دوستش دارم.
یه چیز دیگه
کولم هم خیلی کاربردی و به درد بخوره .
همین.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر