دو یادآوری کوچک برای دوستانی که این روزها
نشسته اند پای مدیا و اخبار پر رنگ و لعاب کمک های مردم آلمان به آوارگان سوری و
باز از ماجرا، سوژه ای درست کرده اند برای عبارت های گله گنده و کلی و اما میان
تهی ای مثل :
«ایرانی جماعت» و «اونها کجا و ما کجا» و ...
و هی چپ و راست ملت را دعوت می کنند به دیدن و یادگرفتن و هی ایکاش
گفتن و مقایسه های مع الفارق که ببینید آنها چقدر خوبند و ما «ایرانی جماعت» ها
چقدر اَهیم و آنها چقدر بَهند و اینها :
1. کار رسانه های گردن کلفت امروز، به خصوص نوع غربیش، قبل از هر چیز رنگ و لعاب زدن تصمیمات سیاسی با شعارهای انسانی ست.
دولت آلمان البته کار خوبی می کند که درهایشان را به روی آوارگان باز کرده است و مردم آلمان هم کار بهتری می کنند که به آوارگان کمک می کنند. خدا خیرشان دهد و روزیشان زیاد شود.
که زیاد هم خواهد شد اصلن یکی از دلایل اصلی راه دادن آوارگان سوری به آلمان همین مسئله روزی و چرخاندن چرخ های کار و تامین نیروی کار است.
فراموش نکنید آلمان در جدول نرخ زاد و ولد یکی مانده به آخر است. قبل از ژاپن.
این کشور سال هاست که با بحران جمعیت و نیروی کار روبه روست.
حالا هم نیروی جوان سوری برایش از راه رسیده است.
طی مسیری نزدیک به 4000 کیلومتر برای رسیدن به آلمان از ترکیه، کاریست که فقط از جمعیت جوان ِ آواره ها بر می آید.
سالخورده ترها با هزینه هایشان در همان ترکیه و لبنان باقی می مانند.
نیروی جوان و شاداب و پر آتیه اما به آلمان و اتریش می رسد.
امروز خود ِ مرکل هم به این موضوع اشاره کرد.
بنابراین خیلی هیجان زده نشوید که آلمان ها ی واقع گرا یک شبه همه شان تبدیل شده اند به ابوالحسن خرقانی که :
نانش بدهید و از ایمانش نپرسید.
یقین بدانید این نیروی جوان از راه رسیده برای آلمان ِ پیر و دچار بحران جمعیت، راه حلی بوده است.
2. دوستانی که باز چماق «ایرانی جماعت » را برداشته اند و می زنند توی سر ملت که «آنها را ببین چقدر خوبند و انسانند» و «ایرانی ها را ببین چقدر بدند و نژادپرستند و اینها » .
بله به واقع وقت ِ وقتش است که به مردم خود نگاهی بیندازید.
مردمی که وقتی دنیا با تحریم، درهایش را به رویشان بسته بود باز هم به روی همسایگان خود با مهربانی در باز کردند.
آن زمستان سرد وقتی موج مهاجرین افغان جانشان را برداشتند و به سمت ایران سرازیر شدند کسی دری نبست، لگدی نزد، چماقی به سر کسی نکوبید.
درها را باز کردند و مردم در حرکتی خودجوش به دعوت عزت الله انتظامی در کمک به موج جدید مهاجرین همکاری کردند.
وقت وقتش هست یادتان بیاید که آن زمستان بی رحم زیر بار خشونت صدام وقتی ترکیه درهایش را محکم بسته بود و با شلاق به جان زن و بچه های آواره ی کرد افتاده بود این فقط ایران بود که درهایش را باز کرد و آنان را در دل خود، در اصفهان و شیراز و تهران پناه داد.
وقت وقتش هست یادتان بیاید از کمک های چشمگیر مردم ایران به جنگ زده های جنگ بالکان.
یادتان نرود همه ی این کمک ها از طرف مردمی بود که خود جنگ زده بودند و تحریم زده .
آنها وقتی درها را به روی دیگری باز نگه داشتند که دنیا درها را به رویشان بسته بود.
1. کار رسانه های گردن کلفت امروز، به خصوص نوع غربیش، قبل از هر چیز رنگ و لعاب زدن تصمیمات سیاسی با شعارهای انسانی ست.
دولت آلمان البته کار خوبی می کند که درهایشان را به روی آوارگان باز کرده است و مردم آلمان هم کار بهتری می کنند که به آوارگان کمک می کنند. خدا خیرشان دهد و روزیشان زیاد شود.
که زیاد هم خواهد شد اصلن یکی از دلایل اصلی راه دادن آوارگان سوری به آلمان همین مسئله روزی و چرخاندن چرخ های کار و تامین نیروی کار است.
فراموش نکنید آلمان در جدول نرخ زاد و ولد یکی مانده به آخر است. قبل از ژاپن.
این کشور سال هاست که با بحران جمعیت و نیروی کار روبه روست.
حالا هم نیروی جوان سوری برایش از راه رسیده است.
طی مسیری نزدیک به 4000 کیلومتر برای رسیدن به آلمان از ترکیه، کاریست که فقط از جمعیت جوان ِ آواره ها بر می آید.
سالخورده ترها با هزینه هایشان در همان ترکیه و لبنان باقی می مانند.
نیروی جوان و شاداب و پر آتیه اما به آلمان و اتریش می رسد.
امروز خود ِ مرکل هم به این موضوع اشاره کرد.
بنابراین خیلی هیجان زده نشوید که آلمان ها ی واقع گرا یک شبه همه شان تبدیل شده اند به ابوالحسن خرقانی که :
نانش بدهید و از ایمانش نپرسید.
یقین بدانید این نیروی جوان از راه رسیده برای آلمان ِ پیر و دچار بحران جمعیت، راه حلی بوده است.
2. دوستانی که باز چماق «ایرانی جماعت » را برداشته اند و می زنند توی سر ملت که «آنها را ببین چقدر خوبند و انسانند» و «ایرانی ها را ببین چقدر بدند و نژادپرستند و اینها » .
بله به واقع وقت ِ وقتش است که به مردم خود نگاهی بیندازید.
مردمی که وقتی دنیا با تحریم، درهایش را به رویشان بسته بود باز هم به روی همسایگان خود با مهربانی در باز کردند.
آن زمستان سرد وقتی موج مهاجرین افغان جانشان را برداشتند و به سمت ایران سرازیر شدند کسی دری نبست، لگدی نزد، چماقی به سر کسی نکوبید.
درها را باز کردند و مردم در حرکتی خودجوش به دعوت عزت الله انتظامی در کمک به موج جدید مهاجرین همکاری کردند.
وقت وقتش هست یادتان بیاید که آن زمستان بی رحم زیر بار خشونت صدام وقتی ترکیه درهایش را محکم بسته بود و با شلاق به جان زن و بچه های آواره ی کرد افتاده بود این فقط ایران بود که درهایش را باز کرد و آنان را در دل خود، در اصفهان و شیراز و تهران پناه داد.
وقت وقتش هست یادتان بیاید از کمک های چشمگیر مردم ایران به جنگ زده های جنگ بالکان.
یادتان نرود همه ی این کمک ها از طرف مردمی بود که خود جنگ زده بودند و تحریم زده .
آنها وقتی درها را به روی دیگری باز نگه داشتند که دنیا درها را به رویشان بسته بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر