«سیستم اداری فرانسه پیچیده و ناکارآمده!»
این شکایتی شایع بین دوستان ایرانی و خارجی تازه وارد به فرانسه است.
من اما باهش موافق نیستم.
البته شکایت هایی اینچنینی برام قابل درکه.
برای جوانی که از یه مملکت دیگه با یه سیستم دیگه، اغلب ساده تر و با لوپ های کم تر، وارد اینجا می شه قابل درکه که تا فهم و تسلط به این الگوریتم احتمالا به لوپ های تکراری زیادی می افته.
تکرارهایی ناشی از ناآشنایی که اما زیر فشار خستگی و کلافگی تازه وارد بودن اغلب ساده ترین و دم دست ترین چیز برای شکوه و شکایت و شکستن کاسه کوزه ها همین سیستم اداری ست.
حجم شکایت از پیچیدگی و ناکارآمدی سیستم های اداری فرانسه به نظر من بیشتر از اون که مربوط به نقص طبیعی خود سیستم باشه مربوط به نا آشنایی و عدم درک ِ طبیعت سیستم هست.
سیستم ها بر اساس مفاهیم اجتماعی طراحی می شن.
بدیهی ست این مفاهیم در یک مملکت مبتنی بر سوسیالیسم، چندبعدی تر و عمیق تر هست.
به طور مثال مفهوم مالیات در فرانسه از کشوری مثل کلمبیا یا ایران پیچیده تره.
یا مفهوم پست و کاربرد اون در فرانسه به مراتب از ایران، کلمبیا یا برزیل گسترده تره.
در کنار این تفاوت های مفهومی، که درکش زمان گیر هست، نقص های طبیعی و ناگزیر سیستم رو هم باید درک کرد.
1. نقص و اشتباهات ناگزیر انسانی
در مملکتی که میانگین سن بازنشستگی بالای شصت ساله ، طبیعیه که اشتباهات انسانی قدری بیشتر از مملکتیه که میانگین سنیش جوان تر و شاداب تره.
2. نسبی بودن همه ی سیستم ها نسبت به زمان
مفاهیم اجتماعی روز به روز عمیق تر و چندبعدی تر می شن، حتی مفاهیم جدید وارد می شه.
طبیعیه که وارد کردن این تفاوت ها به الگوریتم و سپس کاربردی کردنشون در قالب سیستم اداری، زمان گیره.
به عنوان آدمی که مدتی دستی در طراحی الگوریتم و برنامه نویسی داشتم، آخرین چیزی که ممکنه در شکایت از این مملکت بگم سیستم و الگوریتم های اداریش هست.
با اینکه گاهی تجربه های ناخوشایندی در دوباره کاری اداری و حتی گم شدن پرونده هام در ادارات داشتم اما این سیستم با این نیروی ِ اجرایی انسانی نه تنها برام قابل درکه بلکه بسیار محترم و با ارزش هم هست.
بخش بزرگی از نظم این جامعه مرهون همین سیستم ها و الگوریتم هایی ست که دوستان به راحتی بهش صفت پیچیدگی و ناکارآمدی رو الصاق می کنن.
نه!
واقعیت اینه که سیستم پیچیده نیست ما به الگوریتم هاش مسلط نیستیم.
مسلط شدن به کدها، لوپ ها و قوانین به عهده ارباب رجوعه و نه کارمند.
همه این حرفا برای اینکه بگم جایگاه سیستم در نظم اجتماعی رو باید قدر گذاشت.
نقص های طبیعی و ناگزیرش رو پذیرفت و
پتانسیل کاری کارمندهای بالای پنجاه سالش رو باید درک کرد.
خیلی به کارمندها غر نزنیم.
خیلی از سیستمی که نمی شناسیم شکایت نکنیم.
وارد شدن به یه سیستم متکامل تر کار سختیه اما خواهید دید که وقتی واردش شدید روان و موثر می چرخه.
همین.
این شکایتی شایع بین دوستان ایرانی و خارجی تازه وارد به فرانسه است.
من اما باهش موافق نیستم.
البته شکایت هایی اینچنینی برام قابل درکه.
برای جوانی که از یه مملکت دیگه با یه سیستم دیگه، اغلب ساده تر و با لوپ های کم تر، وارد اینجا می شه قابل درکه که تا فهم و تسلط به این الگوریتم احتمالا به لوپ های تکراری زیادی می افته.
تکرارهایی ناشی از ناآشنایی که اما زیر فشار خستگی و کلافگی تازه وارد بودن اغلب ساده ترین و دم دست ترین چیز برای شکوه و شکایت و شکستن کاسه کوزه ها همین سیستم اداری ست.
حجم شکایت از پیچیدگی و ناکارآمدی سیستم های اداری فرانسه به نظر من بیشتر از اون که مربوط به نقص طبیعی خود سیستم باشه مربوط به نا آشنایی و عدم درک ِ طبیعت سیستم هست.
سیستم ها بر اساس مفاهیم اجتماعی طراحی می شن.
بدیهی ست این مفاهیم در یک مملکت مبتنی بر سوسیالیسم، چندبعدی تر و عمیق تر هست.
به طور مثال مفهوم مالیات در فرانسه از کشوری مثل کلمبیا یا ایران پیچیده تره.
یا مفهوم پست و کاربرد اون در فرانسه به مراتب از ایران، کلمبیا یا برزیل گسترده تره.
در کنار این تفاوت های مفهومی، که درکش زمان گیر هست، نقص های طبیعی و ناگزیر سیستم رو هم باید درک کرد.
1. نقص و اشتباهات ناگزیر انسانی
در مملکتی که میانگین سن بازنشستگی بالای شصت ساله ، طبیعیه که اشتباهات انسانی قدری بیشتر از مملکتیه که میانگین سنیش جوان تر و شاداب تره.
2. نسبی بودن همه ی سیستم ها نسبت به زمان
مفاهیم اجتماعی روز به روز عمیق تر و چندبعدی تر می شن، حتی مفاهیم جدید وارد می شه.
طبیعیه که وارد کردن این تفاوت ها به الگوریتم و سپس کاربردی کردنشون در قالب سیستم اداری، زمان گیره.
به عنوان آدمی که مدتی دستی در طراحی الگوریتم و برنامه نویسی داشتم، آخرین چیزی که ممکنه در شکایت از این مملکت بگم سیستم و الگوریتم های اداریش هست.
با اینکه گاهی تجربه های ناخوشایندی در دوباره کاری اداری و حتی گم شدن پرونده هام در ادارات داشتم اما این سیستم با این نیروی ِ اجرایی انسانی نه تنها برام قابل درکه بلکه بسیار محترم و با ارزش هم هست.
بخش بزرگی از نظم این جامعه مرهون همین سیستم ها و الگوریتم هایی ست که دوستان به راحتی بهش صفت پیچیدگی و ناکارآمدی رو الصاق می کنن.
نه!
واقعیت اینه که سیستم پیچیده نیست ما به الگوریتم هاش مسلط نیستیم.
مسلط شدن به کدها، لوپ ها و قوانین به عهده ارباب رجوعه و نه کارمند.
همه این حرفا برای اینکه بگم جایگاه سیستم در نظم اجتماعی رو باید قدر گذاشت.
نقص های طبیعی و ناگزیرش رو پذیرفت و
پتانسیل کاری کارمندهای بالای پنجاه سالش رو باید درک کرد.
خیلی به کارمندها غر نزنیم.
خیلی از سیستمی که نمی شناسیم شکایت نکنیم.
وارد شدن به یه سیستم متکامل تر کار سختیه اما خواهید دید که وقتی واردش شدید روان و موثر می چرخه.
همین.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر