یک رویای مردانه

من عاشق موتور و اتومبیل هستم.
از نگاه کردن به ترکیب هنری، تکنولوژی و صنعتی  در این محصولات بشری لذت می برم  و از تصور پروسه های طراحی، ساخت و کنترل کیفیت آنها سرشار از حس شگفتی و تحسین نسبت به قابلیتهای رو به رشد مدیریتی انسان می شوم.
با این حال کمتر آرزوی داشتن آنها را دارم.
اگر کسی روزی یک جگوار تیونینگ شده تیپ F به من هدیه دهد احتمالا قبول می کنم اما هرگز حاضر نیستم همه ی عمرم را در آرزوی خریدن یکی از آنها خلاصه کنم!
راستش را بخواهید حتی همین الان هم از تصور داشتنش احساس سیری می کنم.  احتمالا فقط به اندازه یک نصفه روز می تواند سرگرمم کند بدون آنکه قدرت موتورش بتواند به کارم بیاید.
الان که فکر می کنم می بینم حتی دست و پا گیر هم هست!
آن همه قدرت به چه کار می آید وقتی با یک توینگو جمع و جور هم می شود مسیرها را طی کرد البته با مصرف بنزین کمتر و در نتیجه آلودگی هوا و مخارج کمتر!
با اینحال همچنان از نگاه کردن به آن ها لذت می برم. لذت دیدن قدرت و قابلیت ها آدمیزاد در فرم دادن فولاد و پلاستیک و سرامیک و چرم.
در تکنولوژی، بیشتر آدم را می بینم تا خود تکنولوژی.

امروز هم مثل همیشه داشتم نمایشگاه اتومبیل ژنو را نگاه می کردم.
اما برای اولین بار موضوعات حاشیه ای این نمایشگاه از اصل آن برایم چشمگیر تر شد.
اتومبیل های شکیل و زیبا برایم در حاشیه مهماندارهای زن قرار گرفتند که کنار اتومبیل ها ایستاده بودند و به تماشاچیان که اغلب مرد هستند خیر مقدم می گویند. با لبخندهای بزرگ و تمام نشدنی. خوش لباس و خوش تیپ.  مطابق با معیارهای روز.
لباس هایی ست شده با رنگ ماشین ها که گویی بخشی دیگر از رویای داشتن قدرت موتورها و زیبایی بدنه ها هستند.
بدن هایی خوش فرم و  ست شده کنار بدنه های خوش استیل ماشین ها ...
و رویای داشتن هر دو!

ناگهان خودم را درون رویایی مردانه دیدم!
قدرت موتورها، بدنه های زیبا و آیرودینامیک که با زمین و باد می جنگند و بر آنها غلبه می کنند و زیباروی منعطفی که روی آن تودوزیهای شکیل و راحت در کنارشان می نشیند تا شاهد این مبارزه مردانه باشد، آنها را تحسین کند و برای نبرد بعدی به آنها نیرو دهد.

نگاه می کردم و با خودم فکر می کردم چقدر رویاهای مردانه ساده و عینی و ملموس اند و شاید به همین دلیل قابلیت تحقق آنها زیاد است.
و این عبارت که در سرم طنین داشت:
نمایشگاه موتور و اتومبیل، تصویری از یک رویای مردانه!