چند وقت پیش خانمی به کنایه کامنتی نوشته بودن که به نظرم جالب
بود. نوشته بودن:
«مده ایرانی ها وقتی می رن فرانسه ضد اسرائیل می شن.»
از جنبه کنایه و اغراقش که بگذریم حرف بیراهی نیست. حداقل در حدود مشاهده من، اغلب ایرانی های ساکن فرانسه نگاهی حساس و منتقدانه به سیاست های حمایت گرانه دولت های فرانسه در مقابل خواسته های جا به جا و گاه بی جا جامعه یهودی- اسرائیلی ساکن فرانسه دارن.
با این همه نکته جالب برای من در کامنت ایشون موضوع کلی تری هست.
موضوع بسته بودن و درجا زدن در حکم دادن و گزاره نویسی یا باز بودن، پرسشگری و تلاش برای تبادل و فهم دیگری.
یک مشاهده درست می تونه در لحن و بیانی تمسخر آمیز بسته و ایزوله بمونه و
در حد صدور یک حکم راه تبادل و فهم با دیگری رو مسدود کنه و یا با پرسشگری و جستجوی علت، خودش رو به روی دیگری باز کنه و پویا بشه.
با خودم فکر می کنم چقدر دوست داشتنی تر، زیباتر و عمیق تر بود اگر این خانم به جای تقلیل مشاهده ای درست در گزاره ای کنایه آمیز این سئوال رو مطرح می کردن که :
«چرا اغلب ایرانی های مقیم فرانسه نسبت به مسائل اسرائیل حساس تر از وقتی می شن که مقیم ایران بودند؟
اونها در فرانسه چه می بینند که چنین حساسیتی درشون تشدید می شه؟»
می بینین،
فاصله بین باز شدن یا بسته ماندن،
یک گام به سمت فهم دیگری برداشتن یا دیگری رو در گزاره ای بسته بندی کردن و کنار گذاشتن،
همگرایی یا واگرایی،
با پرسش گری یا گزاره نویسی،
مسئله این است!
«مده ایرانی ها وقتی می رن فرانسه ضد اسرائیل می شن.»
از جنبه کنایه و اغراقش که بگذریم حرف بیراهی نیست. حداقل در حدود مشاهده من، اغلب ایرانی های ساکن فرانسه نگاهی حساس و منتقدانه به سیاست های حمایت گرانه دولت های فرانسه در مقابل خواسته های جا به جا و گاه بی جا جامعه یهودی- اسرائیلی ساکن فرانسه دارن.
با این همه نکته جالب برای من در کامنت ایشون موضوع کلی تری هست.
موضوع بسته بودن و درجا زدن در حکم دادن و گزاره نویسی یا باز بودن، پرسشگری و تلاش برای تبادل و فهم دیگری.
یک مشاهده درست می تونه در لحن و بیانی تمسخر آمیز بسته و ایزوله بمونه و
در حد صدور یک حکم راه تبادل و فهم با دیگری رو مسدود کنه و یا با پرسشگری و جستجوی علت، خودش رو به روی دیگری باز کنه و پویا بشه.
با خودم فکر می کنم چقدر دوست داشتنی تر، زیباتر و عمیق تر بود اگر این خانم به جای تقلیل مشاهده ای درست در گزاره ای کنایه آمیز این سئوال رو مطرح می کردن که :
«چرا اغلب ایرانی های مقیم فرانسه نسبت به مسائل اسرائیل حساس تر از وقتی می شن که مقیم ایران بودند؟
اونها در فرانسه چه می بینند که چنین حساسیتی درشون تشدید می شه؟»
می بینین،
فاصله بین باز شدن یا بسته ماندن،
یک گام به سمت فهم دیگری برداشتن یا دیگری رو در گزاره ای بسته بندی کردن و کنار گذاشتن،
همگرایی یا واگرایی،
با پرسش گری یا گزاره نویسی،
مسئله این است!
سلام . برایتان در فیس بوک نامه ای نوشته ام . نمی دانم وبلاگ/فیس بوک/ گوگل+ ، کدامشان را چک می کنید !! زودتر چک می کنید . برای اطمینان اینجا هم پیامی گذاشتم . اما ای کاش می شد که پیام را به صورت مخفی گذاشت .
پاسخحذفتا فقط خودتان ببینید .
حالا دیگر طوری نیست . کاری اش نمی شود کرد .
ممنون
:)
سلام
حذفممنون.
به ندرت روی گوگل + ، گاهی روی وبلاگم و بیشتر اوقات روی فیس هستم :)
پیامتان را خواندم. لینکی هم گذاشتم :)
باز هم ممنون