در دنیایی که هر طرفش رو نگاه می کنی آدمیزاد به قدر کافی به نام دین، قوم، قبیله، ملت، تمدن، آزادی، حزب، ایسم و ... گوه زده هیچ چیز دل آزارتر از حس غرور و افتخار به پرچم ها و اسم ها نیست.
جمعا گوه می زنیم ،
(تا اینجاش قابل تحمله) اما وقتی
جمعا همچنان افتخار می کنیم، دیگه خیلی اوت می زنیم و غیر قابل تحمل می شیم.
چرا نیاز داریم خودمون رو به جمعی کوک بزنیم؟
به قومی، ملتی، پرچمی، دینی، حزبی ...
چون قدرت داشته باشیم؟!
باشه !
این قابل درکه .
کوک زدن خود به جمع برای قدرت اجرایی پیدا کردن اما
جون مادرتون اون حس احمقانه ی غرور و افتخار رو ازش فاکتور بگیرین.
ضایعات ِ اجرایی جایی برای افتخار نمی ذاره.
جمعا گوه می زنیم ،
(تا اینجاش قابل تحمله) اما وقتی
جمعا همچنان افتخار می کنیم، دیگه خیلی اوت می زنیم و غیر قابل تحمل می شیم.
چرا نیاز داریم خودمون رو به جمعی کوک بزنیم؟
به قومی، ملتی، پرچمی، دینی، حزبی ...
چون قدرت داشته باشیم؟!
باشه !
این قابل درکه .
کوک زدن خود به جمع برای قدرت اجرایی پیدا کردن اما
جون مادرتون اون حس احمقانه ی غرور و افتخار رو ازش فاکتور بگیرین.
ضایعات ِ اجرایی جایی برای افتخار نمی ذاره.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر