جهان بیمار بود و آیینه معصوم!

۱۳۹۳ بهمن ۹, پنجشنبه

قذافی - فهد : دیکتاتور مغضوب، دیکتاتور محبوب!

گمانم دیدن این دو اسم در کنار هم و یادآوری نقش و واکنش غرب در برابر مرگ این دو 
دیکتاتور به اندازه کافی گویای تناقض های رفتاری غرب باشد. با اینحال صرفا من باب یادآوری:
در بزرگداشت مرگ فهد، رهبران سیاسی غرب پیام های تسلیتی مملو از همدلی صادر کردند. در این میان انگلستان حتی پرچم خود را در بزرگداشت این شخص به حالت نیمه برافراشته قرار داد.

سرنوشت قذافی نیازی به مرور ندارد. او اولین دیکتاتوری بود که موج دموکراسی خواهی در خاورمیانه با های و هوی رسانه های غربی گریبانش را گرفت و نهایتا با حمایت مستقیم غرب و تحت حمایت اکثریت افکار عمومی توده غربی سقوط کرد و به آن شکل فجیع و وحشیانه به دست انقلابیون و مقابل چشم سربازان دموکراسی جنگی غرب تکه تکه شد
.   لیبی اکنون رهیده از نظام دیکتاتوری و برخوردار از دموکراسی وارداتی غرب، سال هاست که در بحران اقتصادی و هرج و مرج اجتماعی دست و پا می زند.

صدام، قذافی و بشار اسد جزو دیکتاتورهای نگون بختی هستند که ناگهان در رسانه ها، هیبت استبدادی آنها در بوق و کرنا شد و مصیبت نبود شربت شفا بخش دموکراسی در کشورهایشان خط اول همه خبرها
. با اینحال وضعیت آزادی های اجتماعی در این سه کشور و تحت حکومت این سه نفر به هیچ وجه قابل مقایسه با عربستان سعودی نبود.

حجاب در هیچکدام از این سه کشور اجباری نبود.
زنان از حق رانندگی، تحصیلات و کار محروم نبودند.
کسی را در ملا عام گردن نمی زدند.

در عربستان اما همه موارد بالا همچنان به قوت خود باقی ست.
با اینحال به ندرت در رسانه ای غربی خبری از وضعیت اجتماعی عربستان و مصیبت نبود دموکراسی در ان خبری می بینیم.
سئوال :
خطای نابخشودنی آن سه نگون بخت چه بود که مغضوب رسانه های غرب واقع شدند؟
دیکتاتور بودن؟
پافشاری بر هویت محلی و عربی؟
نه!
به گمان من 
پافشاری بر هویت مستقل سیاسی. پافشاری بر ساختار سیاسی مستقل که غالبا همسو با سیاست های غرب و تامین کننده نیازهای آن نبود.
عربستان غنی از منابع انرژی است و سیاست هاش به ندرت در تضاد با منافع غرب بوده است. در واقع عربستان یکی از مطمئن ترین دوستان غرب در تامین منابع انرژی ، مالی و سرمایه گذاری در اروپا و آمریکا بوده است.


نتیجه منطقی به قد عقل من :
دیکتاتوری یا دموکراسی، مسئله این نیست!
نفت، بازار اسلحه، سیر شدن شکم همیشه گرسنه غرب، مسئله این است!
یا به زبان خوش یا به زبان دموکراسی وارداتی جنگی

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر