توده

محوطه اطراف برج ایفل پر است از مجسمه. معمولا تندیس های زنان برهنه. اولین بار که در این محوطه راه می رفتم کاملا تحت تاثیر این حجم از کار هنری و پرداخت های فرمی قرار گرفته بودم.
با این همه سورپرایز اصلی گوشه دنج دیگری بود.
تندیس «توده»
La foule
کاری از
Raymond Mason - 1965
میان آن همه تندیس های برهنه پرداخته شده و اما یکنواخت، مواجه شدن ناگهانی با این اثر برایم لحظه تکان دهنده و فراموش نشدنی بود.
فرم زمخت و نخراشیده مجسمه در کانتراست تکان دهنده ای با ظرافت معنای نهفته در آن بود.
توده،
وقتی ظرافت نگاه ِ فردی در جمع ، در اکثریت، محو می شود. نابود می شود.
هنرمند نکته بینانه واقعیت و معنایی ظریف را با پرداختی خشن به نمایش می گذارد.
معنای توده ... جمع ... اکثریت .... یک صدایی ... یک سویی .... شعار زدگی و تهی شدن از ظرافت نگاه فردی.
**************************
اعتراف شخصی:
این روزها فرانسه درچشمان من شبیه این تندیس شده است.
من به توده باور ندارم. هر جا جماعت به خیابان می ریزد و در امری اکثریت می شود حساس می شوم. احساس می کنم که ظرافت عقل در انکرالاصوات شعار و احساس گم می شود. محو می شود. حقایقی نادیده گرفته می شود .... اقلیتی در شرف له شدن قرار می گیرد!