و ذره ذره می کُشم .... برای واژه ای .... که گریزی از واژه نیست !
عمر بهای واژه ست.
بهایی که ناگزیر باید برای محافظت ذهن از خطر انتزاع و جمود به پویایی ادراک جمع پرداخت.
واژه هبوط ناگزیر ماست از بهشت جهنمی ِ «من» به دوزخ ِ بهشتی «ما» .
"در ابتدا کلمه بود و کلمه نزد خدا بود و کلمه خدا بود."
*****************************
نقاشی ها از خانم پوران جینچی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر