جهان بیمار بود و آیینه معصوم!

۱۳۹۳ دی ۱۳, شنبه

واژه

آن چه رویاست که با تحقق ِهیچ آرزویی محقق نمی شود؟؟؟
من،
 تلخ، سرگشته و بی تاب در سکوت
کسالت بار کتابخانه تن بینوا را می کشم .... و ذره ذره می کُشم .... برای واژه ای .... که گریزی از واژه نیست !
عمر بهای واژه ست.
بهایی که ناگزیر باید برای محافظت ذهن از خطر انتزاع و جمود به پویایی ادراک جمع پرداخت.
واژه هبوط ناگزیر ماست از بهشت جهنمی ِ «من» به دوزخ ِ بهشتی «ما» .

"در ابتدا کلمه بود و کلمه نزد خدا بود و کلمه خدا بود."
*****************************
نقاشی ها از خانم پوران جینچی





هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر